Hoezo een beperking?

Bewoners zorgboerderij op weg naar Santiago

 Kleine kernen krant febr 2012

Vessem – Kort voor de kerst 2011 werden de bewoners van woonzorgboerderij D’n Bolle Akker in Vessem op weg geschoten voor een wel heel bijzondere tocht. Ze gingen samen op weg om de pelgrimsroute naar Santiago de Compostella af te leggen. Om de route met goed gevolg te voltooien moesten ze wel enkele concessies doen: ze leggen de route virtueel op hometrainers af, maar de beleving is er niet minder om.

 Op weg.

 ‘Altijd zijn we op weg, overal en altijd! Op weg naar huis of het werk, onderweg van de wieg tot aan het graf. Op weg met een duidelijk doel motiveert je, als het een bestemming is die aanspreekt stimuleert dat nog meer.’ Aan het woord is Fons van der Laan, de Vessemnaar die in 1989 al de pelgrimsroute bewandelde en er door geïnspireerd raakte.  Nadat hij zijn tocht voltooide richtte hij zelf in zijn woonplaats een pleisterplaats op waar wandelaars konden starten en overnachten.

De pelgrimsroute naar Santiago de Compostella in Noord Spanje is al eeuwenlang een begrip, toen de bewoners van D’n Bolle Akker hoorden dat Vessem een officiële pleisterplaats in de Jacobusroute is, ging bij hen een eerste lichtje branden.

‘Is dat ook voor ons weggelegd?’ vroegen ze zich af. Als je leeft met een beperking, in welke vorm dan ook, is het vaak extra moeilijk om je doelen te stellen en op weg te gaan. Toen er op D’n Bolle Akker gesproken werd over de Santiagoroute leek dat dan in eerste instantie dan ook een brug te ver.

Maar wat is onbereikbaar?De Vessemse bewoners van de zorgboerderij,  clienten met een verstandelijke beperking, hebben zeker behoefte aan doelen op hun levensweg. Soms gaat het om iets te leren wat ze nog niet kunnen, soms gaat het gewoon om bewegen, gewoon om gezond te blijven. Toen één van de bewoners een hometrainer kreeg en een ander er ook een keer op ging zitten ontstond spontaan een doel: kunnen wij ook op weg gaan?

Maar de weg naar Santiago de Compostella is lang en kan eenzaam zijn.

Toen Fons van der Laan zijn tocht liep gaf hem dat nadien zoveel inspiratie dat hij anderen besmette met het pelgrimsvirus. Zijn nieuwe levensmotto werd: ‘laten we allen op weg gaan. Wetende dat voor de een de weg geplaveid is en voor de ander wat minder, is het zaak om de weg soms aan te passen zodat doel en mogelijkheden elkaar bereiken. Voor de bewoners van D’n Bolle Akker betekent dit dat ze de route virtueel fietsen, met hun hometrainers. Ze zijn elke kilometer op de hometrainer aan het fietsen en noteren daarvoor elke afgelegde kilometer. De route wordt aangeduid met een groot spandoek en onderweg zullen alle bereikte doelen gevierd worden. In Brussel staan de Belgische mosselen op het menu en in hartje Frankrijk de Franse frietjes. Niet uit te sluiten is dat er onderweg nog gastrijders komen die hen ondersteunen, zodat er nog een doel aan de beweegactie gekoppeld kan worden.

De begeleiders van D’n Bolle Akker brachten de route in kaart,  kunstenares Thea van Herpt  uit Hooge Mierde tekende de route verder uit. De bewoners fietsen nu elke dag hun kilometers op drie hometrainers.

En hoe lang de tocht gaat duren?

Bewoner Marlies vind dat nog niet belangrijk, ook Louis weet dat het ver is maar hoe ver is ver? Mylene vind zelf dat ze al aardig in conditie raakt en Evert vind het maar wat leuk om ook zijn bijdrage te leveren. Richard is nog op zoek om de kilometers van zijn skelter mee te laten tellen in de route.

En als Santiago wat al te snel in zicht komt?

De bewoners weten het wel, want in zuid Europa kennen ze nog meer aansprekende plaatsen. Wat te denken van Lourdes, Rome en waar ligt Fatima ook al weer? 

Foto s:

-Enkele bewoners van de woonzorgboerderij voor de uitgetekende route.

-Fons van der Laan en Jack Naus bij het uitreiken van de stempelkaarten.

- Uitleg bij het startpunt: laat nu de benen maar spreken. Vervolgens werden de eerste kilometers afgelegd.