Hoe ver gaat de grens van de mens?

Van noord naar zuid in één etmaal

 Juni 2017

de drie duursporters met vlnr Aldwin van Gils, Peter Timmermans en Willem van Abeelen

Binnen 24 uur van Pieterburen naar Vaals over alle bospaden die je tegenkomt. Willem van Abeelen, Aldwin van Gils en Peter Timmermans flikten het ’t afgelopen weekend. Opnieuw, want vorig jaar waren ze er ook bij. Toen de eerste editie van de Merida Dutch Country Cross, nu de tweede met nog 35 kilometer meer de 500 gepasseerd. ‘Maar voor mij is de grens nu wel bereikt,’ zegt Aldwin van Gils met het zwart onder zijn ogen.

Zes keer een Alpe op voor het KWF of in zeven dagen tijd zevenhonderd kilometer op de ATB voor Duchenne. Nederlanders zijn een typisch volkje: we houden wel van een uitdaging. De fiets, in dit geval de ATB, is daarbij een zeer populair middel. De Dutch Country Cross is niet voor een specifiek goed doel ontwikkeld, maar sommigen koppelen er dat wel zelf aan vast.‘Het is de ultieme vraag die ons bezig houdt,’ zegt Ton Kluitmans, vorig jaar deelnemer en dit jaar een van de begeleiders van de non-stop marathon over de lengteas van Nederland. ‘Je wil graag weten waar je grens ligt. Vorig jaar fietsten wij 465 kilometer, dit jaar ging de teller over de 500 kilometer.’‘Dat is voor mij wel de limiet,’ zegt Aldwin van Gils. ‘Met de Baars Bikers trainen we het hele jaar voor de langere tochten en als je er voor gaat, dan kun je dit. Natuurlijk, het was op vele momenten op de tanden bijten. Toen we midden in de nacht in Apeldoorn vertrokken voor het derde stuk, wisten we dat het zwaar ging worden. Toen hadden we de optrekkende mist nog niet gezien die we onderweg tegen zouden komen.’

klaar voor de start

‘Ja, die nevel,’ vult de Diessense Brandweervrijwilliger Peter Timmermans aan. ‘Ik vind  het normaal erg mooi als vanaf de weilanden de mist optrekt en het landschap in een deken hult. Maar nu niet, want we konden daardoor de route niet meer goed vinden via de navigatie op het stuur. Doordat ons groepje dit jaar kleiner was dan vorige jaar, hadden we meer kopwerk te verrichten en moesten we beter op de navigatie letten.’

De Dutch Country Cross ging dit jaar voor het tweede jaar op rij de uitdaging aan om van Noord naar Zuid Nederland zoveel mogelijk mountainbike paden en singeltracks aan te doen. 47 solo rijders (waaronder Bekenaren Willem en Aldwin en Diessense Peter) en daarnaast nog zo’n 300 in estafettevorm, gingen de strijd aan. Bij de start in Pieterburen stonden de drie nog op de voorste startrij, maar het podium was nooit het doel voor hen. ‘Gewoon gezond uitrijden is ook al wat,’ grijnst Willem. ‘Dit was voor mij na het vorig jaar de tweede grote uitdaging. Ik reed er dit voorjaar voorjaarsklassiekers als de Ronde van Vlaanderen (de recreantenversie) met de mountainbike als training. Nu, na ruim 500 op de teller, is het wel eventjes welletjes.’De drie duursporters volbrachten de wedstrijd in 23.41 netto fietstijd, waarmee ze ruim binnen de toegestane tijd van 26 uur bleven.

De wedstrijd werd, net als vorig jaar, gewonnen door Nederlands duurfietser bij uitstek Ramses Bekkenk. Een prestatie van formaat leverde Oirschotse Mark Vennix die als zevende eindigde met een netto fietstijd van 20.22 uur.

de eerste pauzeplaats na 127 km