Opknappen oldtimer voor overleden vriend

 ED augustus 2014 

Bladel – Met het opknappen van een Opel-Gt uit 1973 maken de vrienden van Pieter Fiers diens droom af. Voor  de vrienden Jo van Avendonk, Rob Penson en Frank Bayens maakt de klus veel bijzondere gevoelens los.

foto vlnr: Frank Bayens, Rob Penson en Jo van Avendonk

“Pieter, ofwel Pietje zoals wij hem noemden,  kwam in 1993 door een ongeval met de motor om het leven,” vertelt Frank Baayens. “Hij was op dat moment 27 jaar en in de bloei van zijn leven. We droomden allemaal van een mooie toekomst en genoten met volle teugen van het leven. we namen soms risicos, ook in het verkeer. Piet net zo goed als de anderen. Het eenzijdige ongeval dat hem noodlottig werd, gebeurde op een ontzettend knullige manier. Het maakt het verdriet er niet minder om.”

“Piet had kort voor zijn dood een oude Opel-GT gekocht en wilde hem helemaal zelf opknappen,” vult Jo van Avendonk aan. “Al kort na zijn dood overwogen we om zijn levenswerk af te maken maar het kwam er maar niet van. De auto stond bij zijn ouders in een schuur, pas later zetten we hem in een werkplaats om er beter aan te kunnen werken.”

Rob Penson is de technische man van het stel en hij tekende voor het leeuwendeel van het werk.

“Vorig jaar keken we elkaar een keer diep in de ogen. De ouders van Piet zijn in september van dit jaar 50 jaar getrouwd. Misschien hadden we zo’n mijlpaal wel nodig,” zegt hij. “We willen op die dag de auto klaar hebben, zodat Piet er toch een stukje bij is.”

Inmiddels staat de donker groene bolide nog gedeeltelijk onder het stof. De motorkap ontbreekt nog en de stoelen staan er nog niet in.

“Het technische werk is nagenoeg gereed,” zegt Penson. “Piet had de kleur al bepaald, het spreekt voor zich dat we die aangehouden hebben. We hebben zelf wel een tweede sloopauto van hetzelfde type aangeschaft om er onderdelen af te halen en om te kijken hoe het in elkaar zit.” Frank, die zich in het dagelijkse leven bezig houdt met het aan de man brengen van medische apparatuur, kijkt met een tevreden gevoel naar de vorderingen. “Er was een tijd dat we met vieren droomden over een mooie toekomst. Een vrouw, een gezin en auto’s. Voor Piet kon het niet snel genoeg gaan. Helaas voor hem was zijn leven het snelste voorbij.”

Jo van Avendonk denkt nog vaak terug aan het moment dat hij vernam dat zijn vriend verongelukte en de periode daarop volgend. “Je kunt het niet bevatten, het is zo definitief. Nu we aan dit project werken krijgt het verlies meer zijn plekje. Tegelijk met het creëren van iets nieuws is het voor ons ook het afsluiten van een periode. Maar hoe het ook loopt: Piet blijft in onze herinnering en deze auto draagt daar een stuk aan bij.”