BOEREN MET ALTERNATIEVEN
Hondenpension “Spaaneind” als onderdeel van gemengd bedrijf.
Esbeek. Wuivende boomtoppen en een wijds vergezicht. De stilte van het groene gras komt je langzaam tegemoet als je het dorp uitrijdt en via de Spaaneindsestraat koers zet richting Hilvarenbeek. Zwarte koeien grazen vreedzaam in de wei en even verderop benadrukt een camping hoe recreatie dichtbij het boerenleven kan zijn. Tegen de camping Spaandershorst aan liggen de groene weiden van de familie Veron. De zwarte Holstein melkkoeien begrazen dagelijks de groene weiden om de nacht in de stal door te brengen. Twee maal daags maken de koeien hun ronde door de melkstal waar de witte melk romig in de glazen cylinders spuit en de glanzende tank tot boven toe gevuld wordt.
Aan de overkant van de weg staat de lange gevelboerderij waar jaren geleden Willem Veron boerde. Vooruistrevend voor zijn tijd en van een omvang zoals men dat tot dan toe nauwelijks gewend was. Als jaren later een nieuwe eeuw zich aangediend heeft, heeft zich ook een nieuwe generatie Veron gevestigd aan de Spaaneindsestraat. Na Willem Veron nam Thieu Veron het bedrijf over en onlangs betrok een nieuwe generatie de langegevel boerderij die sinds enige jaren in twee wooneenheden opgedeeld is. Wilbert en Mariët Veron-Klessens zien nog toekomst in het boerenbestaan en samen met zijn vader werkt Wilbert er in de melkveehouderij. Toen hij zijn keuze voor de toekomst moest maken besloot hij dat die niet lag in de vleesvarkens, zoals die jarenlang aanwezig waren op het gemengde bedrijf. Sindsdien kijkt een zware stenen boxer de passanten grijnzend aan vanaf een sokkel voor het huis.
Alternatief dient zich aan
“Op zoek naar een alternatief dat de plaats in kon nemen van de vleesvarkens kwam op een of andere manier telkens onze liefde en interesse voor honden naar voren” . Wilbert Veron vertelt dit als hij een aai geeft over de kop van de roodbruine Wabke, de viervoeter die belangstellend het gebeuren in huis volgt. Het jonge stel besloot zich te gaan oriënteren op het oprichten van een hondenpension. De leeggekomen varkensstal bood voldoende ruimte hiervoor en beiden zagen ze het wel zitten. “Om ons te oriënteren besloten we elders rond te gaan kijken. We vonden dat we dit niet direct in eigen omgeving moesten doen en kwamen boven de rivieren terecht. We stuitten daar op een muur van wantrouwen. Mensen die ons niet toelieten om een blik in hun keuken te gunnen”. Wilbert kan het nog steeds niet goed begrijpen. Opgegroeid met de Brabantse gemoedelijkheid en een achterdeur die voor iedere bezoeker open staat. “Gelukkig ontmoetten we later een ondernemend stel in Brabant, dat ons wel iets konden vertellen over het runnen van een hondenpension. De contacten verliepen zo goed dat Mariët later ook stage liep op dat bedrijf toen ze de opleiding als pensionhoudster volgde. “Zo’ n opleiding is zeker van belang. Je leert er veel over diverse werkwijzen en ook over de gezondheid van dieren,” zegt de boerin die haar werkervaring vooral in de gehandicaptenzorg heeft. Met het diploma dat ze nu heeft mag ze niet alleen honden maar ook katten houden in haar pension. “Maar daar zullen we vooralsnog maar niet aan beginnen,” lacht ze: “een uitdaging is genoeg”.
Voorafgaand aan de fysieke aanpassing werd de hinderwet vergunning van het gemengde bedrijf aangepast. “Hiervoor hebben we van tevoren contact gehad met de directe buren. Als die grote bezwaren hadden gehad, hadden we onze plannen niet doorgezet,” zegt wilbert.
Een verbouwing
De verbouwing van de voormalige varkensstal tot een modern pension sloot naadloos aan op de verbouwing van hun woongedeelte in de boerderij. De Verons hebben veel met eigen volk kunnen doen en vooral de rol van zijn vader en schoonvader wil Wilbert niet onvermeld laten hierbij. “Behalve de buitenmuren werd alles van de oude stal gesloopt en de ruimte werd van binnen geheel opnieuw ingedeeld,” zo vertelt Wilbert als hij de nieuwe tak van het gemengde bedrijf laat zien. Buiten de stal kwam een groene ruimte die dienst gaat doen als uitloopruimte voor de honden die op vakantie komen bij pension “Spaaneind”.
Als bezoekers het terrein van de familie Veron bertreden passeren ze als eerste een stoer kijkende stenen boxer die de wacht lijkt te houden. Vanaf zijn sokkel laat hij iedereen gemoedelijk passeren. Bij het betreden van de pensionruimte komen de bezoekers terecht bij een balie waar de eerste administratie plaats kan vinden. Na de balie komt een keuken waarin ook een wasmachine niet ontbreekt. “Alle honden krijgen een eigen mand met een doek erin,” legt Mariët uit, “die doeken moeten natuurlijk gewassen worden”. De wasruimte heeft een aparte hondendouche en een borsteltafel. Voor honden die op bezoek zijn en die zich niet goed voelen is er een afzonderingsruimte. Een lange gang loopt vervolgens langs de ruimtes waar de binnenhokken voor de honden zijn. Elk hok bestaat uit twee gedeelten: een binnenhok en een half open ruimte daarvoor, waar de honden ook op geregelde tijden door naar buiten kunnen. Er zijn 20 hokken waar in totaal 32 honden in gehuisvest kunnen worden. “Soms vinden de honden en hun baasjes het prettiger als het dier niet alleen in een hok zit en soms zijn er redenen dat dit wel noodzakelijk is, zegt Wilbert. De akoestische plafonds moeten er voor zorgen dat het geluid van het blaffen gedempt wordt en wat opvalt is het vele tegelwerk waardoor de ruimtes bijzonder fris ogen. In de stal zorgt een systeem van vloerverwarming voor de benodigde warmte en een radio zal er voor rustige achtergrond muziek zorgen. “De meeste honden zijn gewend aan geluiden om hen heen,” zo merkte mariët al tijdens haar stages op andere plaatsen.
Grote vraag
“1 Juli is de grote dag en gaan we open.” Mariët lijkt de dag bijna niet af te kunnen wachten. “Je bent zo lang bezig met de voorbereiding. De cursus die ik volgde met de bijbehorende stages is nu achter de rug en je ziet je droom verder uitgroeien. Reclame maakten we tot nu toe alleen nog maar door een advertentie in de Hilverbode en mede door verwijzingen van andere pensions zijn we nu al de gehele vakantie volgeboekt.” Voldoende perspectief dus voor een hondenpension in wording. “Natuurlijk zijn het vooral de vakanties die piektijden opleveren,” zo voorspelt Mariët de activiteiten op “Spaaneind” in de toekomst. Door de ervaringen die ik elders heb opgedaan merkte ik dat er ook het hele jaar door een geregelde vraag is naar een vakantie ruimte voor de hond en er blijken ook mensen te zijn die elke week een of enkele dagen gebruik maken van de faciliteiten. We krijgen met zijn allen steeds meer tijd en geld om vakantie te gaan vieren en honden kunnen nu eenmaal niet altijd mee. De vakantie die de viervoeter dan bij ons door kan brengen is een aanvaardbaar alternatief zo vindt Mariët. Ook al is het hondenpension nog niet geopend, toch is ze al druk bezig met de aktiviteiten. Veel mensen bellen op voor boekingen of voor informatie en natuurlijk is er de voorbereiding voor de opening. De laatste weken voor de start moet er nog even flink aangepakt worden: het lijkt geen probleem voor Wilbert en Mariët die er niet voor terug deinzen om hun vrije tijd in hun droom te steken. “Tja als echte Esbekenaar was ik altijd te vinden bij vriendengroep <I>De puike Pinoos<I> en met de carnaval waren we altijd aanwezig in de plaatselijke optocht. Dit jaar hadden we een loopgroep, wat al aangeeft dat er minder tijd beschikbaar was,” zegt Wilbert. De komende tijd zal dit wel zo blijven verwacht hij want hij beseft dat er behoorlijk wat tijd gaat zitten in de nieuwe bedrijfstak.
Mariët verwacht dat zij het grootste deel van het werk zal gaan doen in het pension. “De administratie en het contact met de klanten is een belangrijk onderdeel. Daarnaast is het van belang om de honden goed te verzorgen en te observeren.” De liefde voor honden kreeg zij ook al van huis uit mee, waardoor het voor haar geen opgave zal zijn om haar dag te vullen met de viervoeters.
Toekomstmuziek
Het vertrouwen in wat er komen gaat is zeker aanwezig bij Mariët en Wilbert Veron-Klessens.
Net buiten de dorpskern van Esbeek wordt hun droom werkelijkheid. Het investeren is niet alleen een kwestie van geld: het is ook een kwestie van tijdsinvestering en te durven geloven in een droom. Knopen doorhakken en gewoon beginnen. Een ding is in ieder geval duidelijk: Esbeek heeft er binnekort niet alleen een bedrijfstak bij, maar ook een recreatieve voorziening die in dit geval voorbestemd is voor honden.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------De boeren in Nederland maken op dit moment een periode door waarin ze zich aan moeten passen. Vanuit de politiek wordt aangedrongen op herstructurering van de sector en een meer extensieve manier van landbouw lijkt de toekomst te hebben. Consumenten blijven op hun hoede, de markt is kwetsbaar en ook de boeren beseffen dat ze zich nog meer moeten richten op de vraag van de consument.
Voor de agrarisch sector is aanpassen en veranderen niets nieuws: al eerder bewezen de boeren hun vindingrijkheid en met de groei van de agrarische sector steeg ook de economische welvaart, vooral in Brabant. Ruimte is echter schaars in ons drukbevolkte land. Woningbouw, natuur en recreatie vragen nadrukkelijk om meer ruimte en de markt van de boeren blijft kwetsbaar. Aanpassende boeren gaan soms op zoek naar alternatieven.
Soms zijn alternatieven als een neventak op een bedrijf aanwezig en soms is het de hoofdmoot op het bedrijf. Deze week ging Harrie Wenting op bezoek bij Wilbert en Mariët Veron-Klessens aan de Spaaneindsestraat in Esbeek, waar een hondenpension als een soort van vakantie hotel voor dieren verrijst. Het dierenpension is een fraaie tegenhanger van de camping schuin tegenover het bedrijf, een camping waar de mens zich laat verwennen en een hondenpension waar zijn huisdier centraal staat.
HW 1999/2000