Saalhausen is groen en nat
10 mei 2014
Het klimaat wordt warmer en daardoor natter. Van het eerste hadden we weinig last, van het tweede des te meer bij de SharkAttak marathon 2014 in Saalhausen. De wedstrijd zal de boeken in gaan als een van de meest zware edities. 2014 was het tevens onderdeel van de Sfor Rose marathoncup en in dit geval ook nog het open Nederlands kampioenschap marathon Met overvloedige regenval op de dagen voor de wedstrijd en een nevelig vervolg op de wedstrijddag zelf, bepaalden regen en modder de kleur. 800 ATB’ers stoven s morgens om 10.00 uur de groene heuvels in, waar de nevel niet van wijken wist. Onder deze 800 waren er 300 die gingen voor de langste afstand van 97 km. Voor de 17 Baars Bikers was het vooraf duidelijk dat de tijdslimiet na 58 km, na 3,5 uur wedstrijd, een scherprechter kon zijn.
Ik sta vrij vooraan in het eerste startvak en kan daardoor rustig beginnen. Ik zie Emiel en Rob al snel in de verte verdwijnen, ook Jack gaat mij al snel voorbij. Na enkele km zie ik Rik, Rens en Roy voorbij komen. Ik doe geen moeite om aan te klampen en neem me voor mijn eigen tempo te rijden. Uitkomend in de categorie Heren 3 heb ik geen enkele ambitie de jongere garde te volgen.
De eerste 2 km zijn vlak, het zouden verderop de enige zijn.
De paden waarop we rijden zijn breed, veelal met gravel ondergrond. Vooraf was het lastig om in te schatten hoeveel kleding aan te doen. Bij de eerste klimmen kunnen de losse mouwstukken nog omlaag, omdat het redelijk warm is met 14 graden. De temperatuur zou daarna alleen nog maar dalen en uiteindelijk uitkomen op zo’n 6 graden.
Na een uur heb ik gezelschap gekregen van Ton, samen passeren we een terrasje waar Marion verbaasd kijkt naar de langs flitsende meute.
Een half uur verder verlies ik Ton uit het oog, ik hoor hem nog net klagen over geknapte spaken. Zelf heb ik wat problemen met een vastlopende ketting, waardoor ik enkele keren stil sta.
Na zo’n dertig km is de afsplitsing van de kortste afstand en wordt het al iets rustiger. De paden zijn echter steeds modderiger en bij het afdalen geeft het steeds meer problemen. De modder spat in mijn ogen en regelmatig zie ik geheel niets meer. De afdalingen, normaliter het leukste onderdeel van zo’n tocht, worden hierdoor de zwaarste stukken. Ik houd mijn teller en tijdmeter goed in het oog als ik in de richting van de 58 km ga. Voor 13.30 moet ik dat punt gepasseerd zijn, ik merk dat het krap aan wordt. De laatste km voor de splitsing is er nog een lastig loopstuk en met slechts één minuut marge kan ik nog net aan de laatste ronde beginnen. Ik vraag me af of er van de zeven Baars Bikers die er achter mij rijden nog zijn die de tijdslimiet halen. Later zal mijn vermoeden bevestigd worden: voor 7 BB is hier de eindstreep.
Bij de eerste verzorgingspost in de laatste ronde, met nog 40 km te gaan, zie ik Rens en Rik. Zij rijden net weg als ik besluit even bij te tanken. Na enkele minuten vervolg ik de tocht, op dat moment al van top tot teen bemodderd. Ik zie op de heuveltoppen van het groene Sauerland de nevel optrekken. In de verte zie ik een klein dorpje als een witte vlek voorbij schuiven. Er staan veel bankjes om van het uitzicht te genieten, maar ze blijven leeg. De tocht gaat verder en de kilometers rijgen zich aaneen. Na 70 km zie ik in de verte Rik rijden. Ik rijd in korte tijd het gat dicht en als ik hem passeer zie ik dat bij hem het beste er af is. Na een korte groet gaat het verder. Ik heb redelijk wat eten bij me en kan het goed verwerken. Van de kou heb ik geen last, van de modder in mijn ogen des te meer.
Na weer 10 km wedstrijd zie ik in de verte opnieuw de clubkleuren. Ik kom nu niet snel dichterbij en verwacht dat het Rens kan zijn. Na een pittig loopstuk weet ik de kloof te dichten. Ik twijfel even om bij hem te blijven maar besluit toch maar door te rijden. Na een korte groet gaat het verder. Nog 7 km te gaan. Korte tijd later zie ik opnieuw iemand in de clubkleuren voor mij opduiken. Aan zijn rijstijl te zien is het Roy. Als ik hem passeer zie ik dater ook bij hem het nekkie af is. We spreken elkaar even moed in, om ook de laatste loodjes te slechten.
Tegen het einde zijn er nog enkele technische afdalingen. Normaliter meer dan leuk, maar op dit moment is het vooral overleven.
Als ik na rum zes uur wedstrijd aan de laatste afdaling begin, voel ik me nog steeds fris. Wel blij dat de tocht volbracht is. Zonder tegenslag. Enkel mijn zadel is afgebroken waardoor er voorzichtig moet blijven bij de afdalingen.
Saalhausen 2014. Een tocht om niet snel te vergeten. Ik eindig als zevende Baars Biker (van de 17). Rob van Gestel wordt uiteindelijk tweede in het open NK, achter streekgenoot Wil Baselmans. De juiste klassering en huldiging is helaas voorhen een rommeltje.
Zelf eindig ik als 13-de bij de heren-3 (50+) in dit Open NK. Ik ben er tevreden mee.
Slechts 139 van de 800 deelnemers voltooiden de langste afstand. Onder hen 10 Baars Bikers.
foto: ook Henk Baars was nauwelijks nog herkenbaar na de finish
foto: de nevel van Saalhausen werd de modder vanSaalhausen
Enkele uitslagen
26 Wil Baselmans 4.56 (nr 1 bij Masters)
35 Rob v Gestel 5.02 (niet geklasseerd maar wel de nr 2 bij de masters 40+)
38 Emiel Hendrikx 5.08
64 Jac Harbers 5.22
69 Mike vd Wouw 5.24
81 Henk Baars 5.33
112 Koen v Dal 6.03
115 Harrie Wenting 6.08
116 Rens Schilders 6.10
120 Roy de Beyer 6.12
129 Rik Lagendijk 6.32
Ton Kluitmans
Harrie v Hees
Leon Peeters
Ad Meeuwes
Jasper Klessens
Corne de Brouwer
Aldwin van Gils