Van oktober 2015 tot december 2019 vertelde ik maandelijks live een verhaal voor publiek in het Kempisch uurtje. Dat Kempisch uurtje, met daarin die verhalen, zijn digitaal terug te vinden op de website van kempen tv.
HW
Foen van Heijst
Muzikaal begaafd en regelaar van het eerste uur
September 2018
Foen van Heijst kreeg voor zijn inzet voor fanfare Wilhelmina diverse onderscheidingen
In het duister der Kempen boerden de boertjes jarenlang op hun schrale gronden. Toen ze de muziek ontdekten schoten de fanfare en harmonieën als paddestoelen uit de grond: het was dé manier om je even aan de grauwheid van alledag te ontworstelen. Daaromheen heerste er een politiek van ouwe-jongens krentenbrood. 'Dat regelen wij wel effe' en bij een biertje of een goed glas wijn konden de beste zaken gedaan worden.
Een van de mensen van die tijd was Foen van Heijst (‘18-‘98.) uit Hoogeloon. Foen was eigenlijk boer maar meer nog dan dat lag zijn hart bij al het andere dat in zijn dorp speelde. Hij was zestig jaar lang actief lid van de fanfare en vervulde daar alle functies waarvan ook zo'n dertig jaar bestuurslid en voorzitter. Daarnaast kende hij het handje-klap als geen ander en het mag ook niet verwonderen dat hij de persoon was die het mogelijk maakte dat er in Hapert het Vennebos kwam want Foen was 'toevallig' ook nog wethouder in die tijd. via zijn goede vriend, bouwer Meulenbroeks werden er zaken gedaan met Derksen, de grondlegger van center Parcs. Wie groots opgezette studies verwacht bij het ontstaan van zo'n concern vergist zich: een etentje met Foen van Heijst kon al veel doen.
Boing…Boing…boing… toen in 1998 Foen van Heijst uit Hoogeloon met de korpseer van zijn fanfare Wilhelmina begraven werd, verdween een meer dan markant man uit een gemeenschap die hij daarvoor tientallen jaren gediend had. Foen van Heijst raakte vanaf 1930 vergroeid met de fanfare in zijn dorp en meer dan een halve eeuw lang zou hij betrokken zijn bij het weel en wee van zijn muzikale familie zoals hij dat altijd noemde.
Maar Foen was veel meer dan dat want hij was naast het boerenleven dat hij leidde ook nog wethouder in de oude gemeente Hoogeloon. In die hoedanigheid regelde hij veel, zaken die tot op de dag van vandaag overeind staan. Hij was de man die Derksen het groene licht beloofde voor de bouw van de eerste Center parcs woningen op het Vennebos in Hapert.
‘Het markante van Foen zat hem in het gewone en ongedwongen van hem, weet Kees Swaanen nog.
Als jongetje van twaalf jaar werd Foen van Heijst in 1930 lid van fanfare Wilhelmina. Gezeten rond het biljart van Wout en Dien Kerkhofs bestond het korps toen uit twintig muzikanten
.
Foen, hier gezeten op het voorste paard, slaat de grootste trom als hij ook nog zijn eigen huis passeert
De Hoogeloonse fanfare had in die tijd zwaar te lijden onder de crisisjaren en kon in financieel opzicht geen potten breken. Daarom deelde Foen aanvankelijk een bariton met zijn broer Koos.
Hij was 30 jaar bestuurslid en van 1973 tot 1990 voorzitter van de fanfare.
Grote waarde hechtte hij aan de jeugdopleiding en een goede integratie van de jeugdleden naar het grote korps. Ook de tamboers stonden bij hem in hoog aanzien. In 1958 richtte hij de drumband mee op en werd tevens de eerste instructeur (hij had reeds ervaring met de bereden drumband van kring Eersel).
Foen was actief als leermeester voor de blaasmuzikanten en kapelmeester van de door hem mede opgerichte boerenkapel.
De loopbaan van Foen van Heijst bij zijn geliefde fanfare is indrukwekkend te noemen. Hij bespeelde piston, bugel, bariton en de grote trom. Vele hoogtepunten beleefde hij als lid, vice voorzitter en later voorzitter. Zijn voorliefde voor de tamboers was zo groot dat hij in 1990 de ‘Foen van Heijst wisseltrofee’ beschikbaar stelde voor de beste drummer op het interne solistenconcours.
Zijn afscheidsfeest werd gevierd op 27 april 1990.
Vanwege zijn grote verdiensten voor de fanfare ontving hij namens de bond voor Muziekgezelschappen in het bisdom ’s-Hertogenbosch een erespeld in goud met briljantjes vanwege zijn 60-jarig lidmaatschap. Deze ere-insigne werd hem opgespeld door zijn oudste dochter Yvonne.
Als blijk van waardering overhandigde burgemeester Grem aan Foen een tinnen gemeentebord. Bovendien ontving hij de eremedaille in goud, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau
.
In het boek '100 jaar achter de fanfare' staat veel over het leven van Foen van Heijst.
Dat bestuur en leden hem benoemden tot President van ‘zijn’ fanfare Wilhelmina vond hij geweldig.
Als president is Foen tot op het laatst betrokken gebleven bij het wel en wee van Wilhelmina.
Foen overleed op 3 april 1998 en werd met korpseer begraven.
Het Vennebos kwam op de huidige locatie, mede door de vooruitziende blik van Foen
HW
Foen van Heijst
Muzikaal begaafd en regelaar van het eerste uur
September 2018
Foen van Heijst kreeg voor zijn inzet voor fanfare Wilhelmina diverse onderscheidingen
In het duister der Kempen boerden de boertjes jarenlang op hun schrale gronden. Toen ze de muziek ontdekten schoten de fanfare en harmonieën als paddestoelen uit de grond: het was dé manier om je even aan de grauwheid van alledag te ontworstelen. Daaromheen heerste er een politiek van ouwe-jongens krentenbrood. 'Dat regelen wij wel effe' en bij een biertje of een goed glas wijn konden de beste zaken gedaan worden.
Een van de mensen van die tijd was Foen van Heijst (‘18-‘98.) uit Hoogeloon. Foen was eigenlijk boer maar meer nog dan dat lag zijn hart bij al het andere dat in zijn dorp speelde. Hij was zestig jaar lang actief lid van de fanfare en vervulde daar alle functies waarvan ook zo'n dertig jaar bestuurslid en voorzitter. Daarnaast kende hij het handje-klap als geen ander en het mag ook niet verwonderen dat hij de persoon was die het mogelijk maakte dat er in Hapert het Vennebos kwam want Foen was 'toevallig' ook nog wethouder in die tijd. via zijn goede vriend, bouwer Meulenbroeks werden er zaken gedaan met Derksen, de grondlegger van center Parcs. Wie groots opgezette studies verwacht bij het ontstaan van zo'n concern vergist zich: een etentje met Foen van Heijst kon al veel doen.
Boing…Boing…boing… toen in 1998 Foen van Heijst uit Hoogeloon met de korpseer van zijn fanfare Wilhelmina begraven werd, verdween een meer dan markant man uit een gemeenschap die hij daarvoor tientallen jaren gediend had. Foen van Heijst raakte vanaf 1930 vergroeid met de fanfare in zijn dorp en meer dan een halve eeuw lang zou hij betrokken zijn bij het weel en wee van zijn muzikale familie zoals hij dat altijd noemde.
Maar Foen was veel meer dan dat want hij was naast het boerenleven dat hij leidde ook nog wethouder in de oude gemeente Hoogeloon. In die hoedanigheid regelde hij veel, zaken die tot op de dag van vandaag overeind staan. Hij was de man die Derksen het groene licht beloofde voor de bouw van de eerste Center parcs woningen op het Vennebos in Hapert.
‘Het markante van Foen zat hem in het gewone en ongedwongen van hem, weet Kees Swaanen nog.
Als jongetje van twaalf jaar werd Foen van Heijst in 1930 lid van fanfare Wilhelmina. Gezeten rond het biljart van Wout en Dien Kerkhofs bestond het korps toen uit twintig muzikanten
.
Foen, hier gezeten op het voorste paard, slaat de grootste trom als hij ook nog zijn eigen huis passeert
De Hoogeloonse fanfare had in die tijd zwaar te lijden onder de crisisjaren en kon in financieel opzicht geen potten breken. Daarom deelde Foen aanvankelijk een bariton met zijn broer Koos.
Hij was 30 jaar bestuurslid en van 1973 tot 1990 voorzitter van de fanfare.
Grote waarde hechtte hij aan de jeugdopleiding en een goede integratie van de jeugdleden naar het grote korps. Ook de tamboers stonden bij hem in hoog aanzien. In 1958 richtte hij de drumband mee op en werd tevens de eerste instructeur (hij had reeds ervaring met de bereden drumband van kring Eersel).
Foen was actief als leermeester voor de blaasmuzikanten en kapelmeester van de door hem mede opgerichte boerenkapel.
De loopbaan van Foen van Heijst bij zijn geliefde fanfare is indrukwekkend te noemen. Hij bespeelde piston, bugel, bariton en de grote trom. Vele hoogtepunten beleefde hij als lid, vice voorzitter en later voorzitter. Zijn voorliefde voor de tamboers was zo groot dat hij in 1990 de ‘Foen van Heijst wisseltrofee’ beschikbaar stelde voor de beste drummer op het interne solistenconcours.
Zijn afscheidsfeest werd gevierd op 27 april 1990.
Vanwege zijn grote verdiensten voor de fanfare ontving hij namens de bond voor Muziekgezelschappen in het bisdom ’s-Hertogenbosch een erespeld in goud met briljantjes vanwege zijn 60-jarig lidmaatschap. Deze ere-insigne werd hem opgespeld door zijn oudste dochter Yvonne.
Als blijk van waardering overhandigde burgemeester Grem aan Foen een tinnen gemeentebord. Bovendien ontving hij de eremedaille in goud, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau
.
In het boek '100 jaar achter de fanfare' staat veel over het leven van Foen van Heijst.
Dat bestuur en leden hem benoemden tot President van ‘zijn’ fanfare Wilhelmina vond hij geweldig.
Als president is Foen tot op het laatst betrokken gebleven bij het wel en wee van Wilhelmina.
Foen overleed op 3 april 1998 en werd met korpseer begraven.
Het Vennebos kwam op de huidige locatie, mede door de vooruitziende blik van Foen