Hans Goverde mist EK met jeugd-Oranje
Trompetter Kempenland 2005
Het Nederlandse volleybal ontwikkelde zich de afgelopen jaren tot een van de meest aansprekende sporten, niet in het minst door de aansprekende successen op de Olympische spelen. Na het voetbal leek het Volleybal zich in ons land te vestigen als een goede tweede teamsport en mede doordat de clubteams zich ondergeschikt maakten aan het nationale team kon Oranje verder groeien. Bij de Olympische spelen van ’92 in Barcelona greep Oranje nog nipt naast de hoofdprijs maar vier jaar later in Atlanta was het raak en bracht Oranje goud mee terug naar huis.
Maar als er één oud gezegde bewaarheid werd was het hier wel: aan de top komen is moeilijk maar om er te blijven is nog veel moeilijker.
De magere jaren braken aan en op dit moment lijkt volleybal in Nederland weer terug te zakken naar het niveau van de zeventiger en tachtiger jaren. Maar gelukkig is er ook nog een generatie die na het huidige Oranje komt. Jongens die zich Barcelona niet herinneren maar die wel dromen van grote successen.
Hans Goverde (17) uit Reusel is zo’n volleybal speler die droomt van een topsport carrière in deze sport. Met zijn 14 jaar werd hij geselecteerd voor een van de regionale selecties en snel daarna speelde hij ook in het seniorenteam van de Reuselse club Interkontact Pegasus dat uitkomt in de tweede divisie. Hans groeide in alle opzichten snel en korte tijd later werd hij ook geselecteerd voor het nationale team. Op dit moment is hij de aanvoerder van jeugd Oranje, het team tot 19 jaar. Deze zomer is er een Europees kampioenschap en afgelopen weken was er een selectie toernooi voor dat EK.
Met zijn 1.99 meter lengte steekt Hans Goverde boven de meeste van zijn klasgenoten uit. In het examenjaar van het VWO is het passen en meten voor hem: niet alleen in de te kleine schoolbanken, maar ook om voldoende tijd te vinden voor zijn studie. Twee maal per week reist hij voor de centrale trainingen naar Utrecht en Amsterdam om zich verder te bekwamen in zijn sport. Hij weet inmiddels dat ouders in zo’n situatie bereid moeten zijn om vele kilometers af te leggen en ook weet hij dat niets in de topsport je aan komt waaien. Tussen de drukke PTA’s van zijn school door, op weg naar een VWO diploma, probeert hij zijn leven zo in te delen dat het volleybal steeds voldoende aan bod kan komen. Maar de weg naar de top is lang en tegenslagen liggen continue op de loer.
Naast de lange autoritten en de geringe studietijd die er voor hem overblijft weet hij waarvoor hij het doet: al vanaf zijn zevende jaar beheerst het volleybal zijn leven.
Hans Goverde had het geluk dat zijn beide ouders de volleybalsport beoefenen, zij het op recreatief niveau. Al bij de jeugd viel hij op door zijn lengte en zijn goed coördinatie: de ideale combinatie voor een centrum-aanvaller.
Eenmaal op de midden-aanvals positie heb je het als tegenstander lastig om langs Hans te slaan want ondanks zijn lengte kan hij ook nog eens aardig hoog springen. Maar de trainers en begeleiders ontdekten daarnaast nog een kwaliteit bij Hans Goverde. Na een psychologische test van alle Jeugd-Oranje spelers kwam Hans uit de bus als een natuurlijk leider. In zijn persoon werden eigenschappen herkend als koelbloedigheid en kalmte. Het resultaat van de testen was dat hij de aanvoerdersband van het Nederlands jeugdteam aan mocht trekken
Maar ondanks al deze goede eigenschappen kan het toch nog mis gaan, zo merkte hij afgelopen week.
Estland
De selectiewedstrijd voor het EK voro jeugdteams vond plaats in Estland en vooraf was al duidelijk dat het thuisland een van de geduchte concurrenten was voor Nederland. Aan het toernooi namen vijf landen deel en alleen de eerste twee mochten deelnemen aan het eindtoernooi later dit jaar.
In de aanloop naar het selectietoernooi had het Nederlandse team nog enkele wedstrijden gespeeld tegen België en Letland. Deze oefencampagne verliep stroef en het merendeel van de wedstrijden ging verloren. Toch reisden de jongeren vol goede moed af naar Estland in de wetenschap dat de zwaarste teenstander al op de eerste dag zou zijn: de wedstrijd tegen Servië. Doordat de Serven als een profteam continue bij elkaar zijn om te trainen en wedstrijden te spelen hebben ze onmiskenbaar een voorsprong op de Nederlanders. Hans en zijn spelers waren daarvan op de hoogte en ze wisten dat ze boven zichzelf uit zouden moeten stijgen om een kans te maken.
Het werd een bloedstollende eerste wedstrijd daar aan de Baltische kust en lang ging de wedstrijd gelijk op. Na een 2-2 tussenstand volgde er een allesbeslissende vijfde set: die uiteindelijk nipt gewonnen werd door Servië. Ondanks de nederlaag waren de Nedelanders tevreden: ze hadden hun beste wedstrijd ooit gespeeld!
Hans hierover: “toen was er nog weinig aan de hand. De eerste twee uit het toernooi zouden doorgaan dus meteen kijk je al naar de volgende wedstrijd”.
Die volgende wedstrijd was tegen Kroatië en daar liep het beter af voor Oranje: er werd met duidelijke cijfers gewonnen.
De derde wedstrijd was de meest cruciale voor Holland, tegen het thuis spelende Estland. Het was de Oranje spelers vooraf al duidelijk dat ze opnieuw boven zichzelf uit moesten stijgen om te winnen en winnen was noodzaak want anders was men zo goed als uitgeschakeld. Met 500 uitzinnige toeschouwers langs de lijn speelde de wedstrijd zich af onder hectische taferelen en na twee sets was de stand nog steeds in evenwicht. In het resterende deel van de wedstrijd lukte het Hans Goverde niet om zijn team aan de winnend hand te krijgen en de Esten pakten punt na punt. Het Nederlandse team speelde in deze wedstrijd duidelijk minder dan in de eerste twee wedstrijden en het werd Hans duidelijk dat veel spelers last hadden van de spanning rond deze belangrijke wedstrijd. Uiteindelijk won het thuisland met 3-1.
Oranje was daardoor derde en zo goed als uitgeschakeld voor het EK.
Over maar niet uit
De laatste wedstrijd tegen Litouwen werd nog wel gewonnen maar aan de stand veranderde dat niets meer. Met gebogen hoofden arriveerden de jongeren samen met hun coach Guido Vermeulen later weer op schiphol. Er werd afscheid van elkaar genomen want topsport in Nederland betekent dat er nog meer is dan de sport alleen. In tegenstelling tot landen als Servië en Estland, waar de jongeren vrijwel alleen maar trainen, hebben de Nederlanders nog hun school af te ronden.
Voor Hans Goverde betekende dit dat hij een dag later alweer in de schoolbanken van de Pius X zat.
Komende week zal hij zich weer melden in Utrecht bij de centrale training om weer vooruit te kijken naar het volgende doel: deze zomer is er een acht-landen toernooi in Italië. Voor Hans is er één voordeel: hij hoopt dan zijn VWO diploma op zak te hebben en even verlost te zijn van de studie zorgen.
Wat er daarna komt hangt af van zijn vervolgstudie. Hij wil natuurkunde gaan studeren maar weet nog niet in welke stad en aan welke universiteit. Vanwege de centrale trainingen lijkt Amsterdam het meest gunstig qua reisafstand.
Hij houdt er al rekening mee dat hij daarom na dit jaar niet mee voor zijn Reuselse club zal spelen: daar hebben ze de ontwikkeling van Hans gevolgd en ze houden er rekening met zijn vertrek. Inmiddels weten dat ook andere clubs en staat thuis de telefoon roodgloeiend. Er blijken veel clubs te zijn die nog een goede centrumaanvaller zoeken.
Maar voor Hans is het nog de vraag of hij wel altijd in dat centrum wil spelen want internationaal stelt zijn lengte van 1.99 meter nog niet al te veel voor. Met zijn actiesnelheid en sprongkracht zou ook een rol als buitenaanvaller hem liggen. En was daar in Barcelona en Atlanta ook niet een buitenaanvaller die zijn team inspireerde naar grote overwinningen?
Hans Goverde wil de link met Ron Zwerver (nog) niet leggen: ook bescheidenheid is zijn handelsmerk.
De bond
Inmiddels rommelt het bij Volleyballend Nederland vanwege een neerwaartse spiraal waar het Nederlandse volley in terechtkwam. Door tegenvallende prestaties van het nationale A-team haakten enkele sponsoren af en zonder geld kan er geen goede organisatie zijn, zo vindt men bij de bond. De bond Pro-volley ging failliet en de huidige coach van het Nederlands team Bert Goedkoop lijkt te licht om het team naar de wereldtop te loodsen, ook al bleef hij het team steunen in deze roerige tijd. Inmiddels heeft hij zijn ontslag ingediend en gaat hij binnenkort vertrekken.
Maar ergens in de polder gloren weer enkel lichtpuntjes. Allereerst in de Polder bij Almere waar onder de bezielende leiding van Ron Zwerver het team van Omniworld weer aardig volleybal speelt en op weg is naar de Europese top bij de clubteams. Dan is er ook de club Nesselande met hun coach Peter Blangé, oud aanvoerder en spelverdeler in de gouden Atlanta ploeg.
Net deze Ron Zwerver en Peter Blangé worden nu getipt als de kandidaten om bondscoach te worden, de coach waar Nederland naar op zoek is. Maar welke coach ook terecht komt bij het Nederlandse team: allen zullen ze de insteek naar de jeugd moeten zoeken omdat daar de toekomst ligt. Bij de spelers van jeugd-Oranje en iets ouder ook jong-Oranje. Spelers als Hans Goverde die nog een lange weg te gaan hebben. Maar wie weet komt ooit nog die tijd dat het Nederlandse team weer naar grote hoogte stijgt. Wie weet is dat over drie jaar in Bejingh waar de volgende Olympische spelen zijn en wie weet liggen we dan allen weer midden in de nacht in extase voor de t.v. om te genieten van de sport maar vooral: van de Nederlandse successen.
Maar daar is iemand als Hans Goverde zelf nog niet mee bezig. Hij blijft kalm en werkt training na training aan zijn toekomst die voor een deel in het volleybal ligt. Op weg naar Oranje en wie weet, op weg naar grote hoogte.
En of dat is als spelverdeler zoals Peter Blangé dat was, of als buitenaanvaller zoals Zwerver dat kon: dat zal de toekomst uitwijzen. Wellicht is de keuze voor de nieuwe bondscoach ook richtinggevend voor Hans Goverde zijn toekomst!!
Vanaf 2007 speelt Hans Goverde bij de Belgische topclub Haelen. In de competitie van 2008/2009 werd hij uitgeroepen tot beste midvoor uit de Belgische competitie.