Speciaal afscheid bij laatste rit Bernard Joosten
ED januari 2014
Hooge Mierde – De laatste busrit van Bernhard Joosten was gisteren (woensdag 29 januari) heel speciaal. Niet alleen voor hem, maar ook voor Roy Bloemsma (26) uit Steensel.
Roy bouwde een speciale band op met de goedlachse chauffeur uit Hooge Mierde, die 27 jaar lang dagelijks zijn woonplaats Steensel passeerde en nu met pensioen gaat. Samen met Greet, de vrouw van de chauffeur en de familie Bloemsma, werd de laatste rit een onvergetelijk afscheid.
“Ik weet alles van bussen en het is mijn passie,” zegt Roy. Hij praat duidelijk, maar soms een beetje traag. “Autisme,” verduidelijkt zijn moeder. “Maar stel een vraag over bussen in de Kempen en hij noemt je ritnummer en bestemming.”
Roy volgde als elf jarige knaap al de bussen die Steensel passeerden en zwaaide naar elke chauffeur. Dit viel Bernhard Joosten destijds op en hij stopte om te kijken of hij iets speciaals voor de jongen kon doen. Hij wist de lijnbus op een vrije zaterdag te regelen om voor Roy de dag van zijn leven te organiseren. Voor diens huis kwam een eenmalige bushalte en de hele familie mocht een dag mee op toer.
Gisteren waren de rollen omgedraaid.
Roy staat blauwbekkend al een uur voor Bernhard langs komt bij de bushalte. Elke bus die passeert zwaait hij na, maar er is één bus waar hij speciaal naar uitkijkt.
Als hij Bernhard Joosten achter het stuur ziet, gaat hij helemaal los. Joosten zit perplex als hij achter Roy ook zijn eigen familie ziet staan: zijn Greet heeft de troepen goed gemobiliseerd.
“Roy is speciaal voor mij. Zegt Bernhard. “Na die zaterdag dat ik hem in het zonnetje zette, stond hij mij vaak op te wachten, ik liet hem dan als hulpje mee rijden. Hij gaf dan door wanneer het lampje achter mij brandde en er iemand uit moet.”
Tijdens de laatste rit, van Steensel tot aan de remise in Reusel, neemt collega Thieu van Herk de lijndienst over en mag Bernhard met zijn familie en de familie Bloemsma in een versierde bus verder.
“Ik ga dit wel missen,” zegt de chauffeur. De bus, alle mooie momenten, maar vooral Roy.”
En Roy?
“Ik ga hem ook missen, “ zegt hij sip. Hij geeft een kneepje in de hand van zijn moeder. “Ik woon ook al op mezelf en zal het nu alleen moeten doen.”
Dan gaan de deuren dicht. Nog éénmaal is Roy Bloemsma de hulpchauffeur en houdt hij in de gaten of het lichtje brand.