Messi en co

 Mei 2017

Vier jaar terug ontstond een mooi initiatief: om elke twee jaar een uitstapje met vier broers te gaan maken. Na een weekendje Polen, met een bezoek aan Ausswizz en het fietsen van de Elfstedenroute, was nu Barcelona aan de beurt. Een bezoek aan Nou Camp mocht natuurlijk  niet ontbreken.

De kennismaking met het immense stadion is op zaterdag, een dag voor de laatste competitiewedstrijd tegen Eibar, die we gaan bezoeken. In de catacomben van het stadion, dat overigens al in 1951 gebouwd werd, bekijken we uitgebreid de clubhistorie. Hoe Cruijff nog gezien wordt als dé verlosser: al in het eerste jaar van zijn komst werd Barca kampioen, dat was toen al 14 jaar niet gebeurd. Toen hij trainer was in 1992 kwam het grootste wonder: hij maakte Barca voor het eerst kampioen van Europa. Het was niemand minder dan Ronald Koeman die met een ongelofelijke vrije trap in de laatste minuut van de verlenging scoorde en daardoor de eerste Europese hoofdprijs naar Barcelona bracht. Nu staan er vijf van die bokalen op een rij! De tour in het stadion is indrukwekkend en we zien de toekomstplannen, met de bouw van een immens, nog veel groter nieuw stadion.

Een dag later, de dag van de wedstrijd, zijn we al ruim op tijd in de buurt van het stadion. Het wordt met de minuut drukker en we willen geen seconde van de sfeer om en tijdens de wedstrijd missen.

Als voorafgaand aan de match het clublied uit volle borst door iedereen gezongen wordt krijgen we het even koud. We kennen zelf alleen de laatste drie woorden: Barca, Barca, Barca.

In de wedstrijd zou het spannend kunnen worden voor het kampioenschap als Real gelijktijdig punten laat liggen. Die verwachting is er niet echt en daar wordt ook al binnen 5 minuten gescoord.

Op het veld tegen Eibar valt vooral de in-activiteit van Messi op. Ook al wordt hij bij elk balcontact toegejuicht: hij loopt er echt de kantjes van af. Heel anders dan Neymar die met schitterende acties aan de zijlijn laat zien hoe mooi technisch goed voetbal kan zijn. Barca komt achter met 0-2, maar dan krijgt de thuisclub een penalty. Messi heeft meteen de bal in handen, maar zijn inzet is zo slap dat er gemist wordt. Als even later de strijdbare Suarez een doelpunt afgekeurd ziet worden, komt het eerste fluitconcert.

In de tweede helft wordt er door Barca iets steviger gevoetbald en weinig meer weggegeven. Als er opnieuw een penalty wordt toegekend let Messie beter op en scoort wel. De stand wordt 2-2 en daarna zelfs 4-2. Het enige minpuntje is dat wij net achter de goal zitten, maar wel achter de verkeerde. Alle zes doelpunten vallen aan de andere kant van het veld, daar zitten wij toch zo’n 150 meter vanaf.

De sfeer in het stadion blijft goed. Ik spreek een Palestijnse jongen die een jaar heeft gespaard om deze wedstrijd te bezoeken. Hij kijkt zijn ogen uit en verwacht dit misschien wel nooit meer mee te maken. Een dag later treffen we nog Engelsen in ons hotel, die ook helemaal speciaal voor deze match kwamen. Zo zien we dat het bezoek aan Barcelona en de beleving van het voetbal samengaan.

Met een rugzak vol met nieuwe indrukken en ieder een mooie Barcelona-vlag reizen we een dag later weer terug naar NL.

Mijn kleinzoon heeft nu de vlag op zijn kamer staan en is de koning te rijk: Barca, barca, barca