Naan van Lierop, stond 70 jaar achter de bar
 
Juli 2018
De naam Van Kaethoven is in Reusel onlosmakelijk verbonden met het caféleven. Jos van Kaethoven kwam aan het einde van de negentiende eeuw vanuit België naar Reusel en werd de grondlegger van de horeca in De Valk, Vrachtkar, Klok, Wekker, Red Coral, El Sombrero en de Meet. Kleindochter Naan van Lierop (85) weet er nog alles van. Ze stond vanaf haar 13-de achter de bar en stopte daar pas twee jaar terug mee,,In 1958 moest ik inspringen bij ons café de Vrachtkar omdat mijn vader plots overleed. Ik was 25, maar wat had ik van de wereld gezien? Meisjes en vrouwen kwamen niet in het café, alleen met de kermis, maar dan moest ik altijd werken. De aanbesteding voor het gilde kon ik alleen doen als ik zelf ook lid werd van hun vereniging, dat heb ik toen maar gedaan.”
Naan kan nog kleurrijk over haar leven vertellen. Ze woont op een zorgappartement, maar heeft haar rijbewijs nog (helaas zelf geen auto meer) en zorgt intensief voor haar zieke dochter.
,,Mijn moeder kwam van Breda, daar noemden ze elke Sjaan Naan. Voor Reusel was dat best een bijzondere naam omdat ik er de enige was.”
Ze viel in Reusel in meerdere opzichten op: als jongste cafévrouw, maar ook als jongste vrouwelijk gildelid. Onlangs kreeg ze een speld voor haar diamanten jubileum bij het gilde.
,,Ik heb aan het gilde, maar ook aan andere verenigingen goede klanten gehad,” blikt ze terug. ,,Maar wat werd er veel gedronken. Bij de teerdagen zaten de mannen al s morgens aan de toog en als ze om vier uur in de middag hun vrouwen gingen halen hadden ze hem al goed hangen. Veel vrouwen kozen er dan voor om thuis te blijven.”
Ze kan nog verhalen uit de jaren vijftig vertellen, waarbij de mannen en vrouwen bij evenementen gescheiden in de zaal zaten. ,,Er werd ook veel aan mij getrokken, ik was vaak de enige vrouw in het café. Ik liet sloot me er voor af, dat was het beste.”
Tot ze in haar eigen café de iets oudere buschauffeur Toon van Lierop uit Someren leerde kennen.
,,Hij moest soms in Reusel overnachten, zo raakten we aan de praat. Ik kreeg veel opmerkingen van de mannen aan de bar wat ik met een oudere vent moest, maar het klikte gewoon.”
Naan deelde haar verdere leven met Toon en samen maakten ze de vrachtkar tot een begrip.
Ze mist nog steeds geen enkele activiteit van het gilde, de gildebroeders en -zuster zijn als familie voor haar, en dat al zestig jaar.