Paula Peeters-Geraerts100 jaar

 ED Mei 2014 

Hoogeloon – Haar ogen kijken nog oplettend rond, haar haren zitten nog keurig in model. Ze deed tot voor kort nog wekelijks aan volksdansen en borduurde voor alle 55 klein en achterkleinknderen het geboortekaartje na. Het eeuwfeest dat Paula Peeters-Geraerts gisteren (zondag 4 mei) vierde, vulde haar met trots en voldoening. Trots is ze dat al haar kinderen, klein- en achterkleinkinderen haar omringen. Ze heeft uit laten rekenen dat als ze alle leeftijden bij elkaar optelt ze tot 1666 jaar komt.

Voldoening heeft ze van het leven dat ze geleefd heeft. Van 4 mei 1914, toen ze in Dalem ter wereld kwam, tot nu toe. Ze geniet nog met volle teugen van het leven, weet dagelijks haar kinderen en hun kinderen over de vloer en volgt al vanaf haar trouwen in 1940 het nieuws in de wereld via het Eindhovens Dagblad.

“Ik vind het eigenlijk niet bijzonder om 100 jaar te worden,” zegt ze met een lachje om haar mond.

In Hoogeloon denken ze daar wel anders over want het was ruim twintig jaar geleden dat er een bankje voor een honderdjarige geplaatst kon worden. Nu staat het eeuw-bankje schuin voor haar huis.

“Gewoon hard werken, gezond eten en veel bewegen,” verklapt ze haar geheim om in goede gezondheid oud te worden.

Het hard werken deed ze op de boerderij en in het gezin van haar ouders waar zes kinderen groot gebracht werden. Nadat ze de West-Brabander Jan Peeters leerde kennen, betrokken ze tussen Hapert en Hoogeloon een boerderij. Ze verbouwden producten die de mensen hier nauwelijks kenden, zoals suikerbieten, asperges en frambozen.

Omdat haar Jan bij het uitbreken van de oorlog in actieve dienst was, kwamen ze handen tekort op de startende boerderij. Een broer van Jan bracht uitkomst en sprong bij. Gelukkig keerde Jan terug en het was ook het moment dat de kinderen kwamen: negen in getal. In de beginperiode was er veel handwerk op de boerderij en in de huishouding, maar Paula vond dat nooit erg.  

Op de dag dat ze honderd werd vierde ze haar verjaardag. Ze herkent al haar klein- en achter kleinkinderen nog, met de aanhang erbij wordt het moeilijker.

Ze is enorm trots op alle kaarten die ze kreeg, maar het meest trots is de brief van de Koning.

Paula Peeters. Altijd was ze geïnteresseerd in het maatschappelijk gebeuren. “Mijn man hield altijd de politiek bij, ik de rest,” zegt ze. Met Jan was ze 57 jaar getrouwd, hij overleed in 1997.

Haar kinderen helpen haar nu met haar tuintje en in haar huishouding, Hulp die ze weet te waarderen. Hierdoor kan ze nog steeds genieten van het leven. Leven en genieten en dat al honderd jaar lang.