Het podium

Wat is dat toch, de aantrekkinskracht van een podium. Een klein schavot met daarop de letters 2-1-3. Na div onderdelen in de atletiek, het wielrennen, eenmaal bij de trathlon, de survivalrun nu dan bij het schaatsen. De winst in de carnavalsmarathon en brons bij de clubkampoioenschappen marathon. Het stelt van de ene kant helemaal niets voor, van de andere kant is het een voldoening. Voldoening dat de traininigsarbeid zich hier uitbetaald.

De wedstrijd zelf dan.

Aan de start een dertigtal kerels in de leeftijdscategorie 40 tm 54. Ik realiseer me ineens dat ik volgend jaar al een categorie door moet schuiven, vrijwel alle anderen zijn jonger dan ik. Er staan 40 ronden op het programma, de heren van 40- rijden tegelijk hun wedstrijd. In het begin wordt er redelijk doorgereden, wel is het bere-slecht ijs. De hoge vochtigheidsgraad zorgt voor schuurpapier. werkijs dus. Er volgen al snel wat demarages, ik kan redelijk goed in het spoor blijven. Na 25 ronden sluipt er een uit de categorie 40- van tussen. Ik zie het net iets te laat, had misschien aan kunnen sluiten. Even later gaan Bert Koopman en Wil v Hamsvoort in de achtervolging. Er zit een schaatser voor me die het gat dicht probeert te rijden. Het lukt hem niet, ik neem het over maar het gat is dan al ruim 40 meter. Er zijn nog 12 ronden te rijden. Ik probeer in mijn eentje het gat te dichten maar vooraan rijden ze kop over kop. Ik kijk achterom en zie dat daar ook een gat zit dat niet kleiner wordt. Dit blijft 11 ronden zo, dan valt het voorin stil en haal ik de koplopers bij. Meteen versnellen zij echter weer, bij mij is het beste eraf. Ik kan de derde plek nog vrij makkelijk veilig stellen.