Na twaalf jaar weer marathon op de Flaes

Gerben van Hest wint slijtageslag
hilverbode jan 2009
 
Hoe kun je het gevoel beschrijven wat de marathonrijders voelen als ze hun strijd leveren. De strijd tegen elkaar, maar ook de strijd tegen de kou, de scheuren in het ijs en de strijd om de flitsende demarrages. Om deze vraag goed te beantwoorden besloot ik zelf deel te nemen aan de wedstrijd. Natuurlijk zaten er wel risico’s aan zo’n deelname. Tijdens de wedstrijd zijn geen aantekeningen te maken en moet je goed opletten om alles in het geheugen op te slaan. Het risico zou kunnen zijn dat je op de verkeerde zaken let en daardoor in een van de vele scheuren rijdt. Een ander risico is dat je al de eerste ronde uit het peloton gereden wordt.
 
De regionale schaatsliefhebbers moesten twaalf jaar terug in de tijd om weer een regionale marathon op natuurijs te herinneren. In de Elfstedenwinter van 1996/’97 lag er een mooie ijsvloer en werd er ook een marathon gereden op De Flaes.
Afgelopen zaterdag was het weer zover, ijsvereniging De Flaes had de wedstrijd al op voorhand opgenomen in het draaiboek. Een week na de officiële openstelling van de baan klonk het startschot en gingen een dertigtal hardrijders van start voor 25 grote ronden.
 
 
De start
 
Om half twaalf in de ochtend klonk het startschot en zetten de rijders zich in beweging. De thermometer wees nog acht graden onder nul aan maar doordat ook de zon net aan zijn tocht begon zou de temperatuur snel op kunnen lopen. Tijdens de eerste drie geneutraliseerde ronden keken de favorieten elkaar aan om de krachten in te schatten. Natuurlijk Gerben van Hest, dit jaar gestopt als marathon-A rijder om zich met het vaderschap bezig te houden. Maar wat te denken van Harrie Gubbels uit Vugt, onder de kenners bekend als de sloper van het peloton. Of Wil van de Hamsvoort uit Hoogeloon, twee dagen eerder nog deelnemer aan het NK marathon op natuurijs.
Ik voelde me klein tussen al die matadoren en nam bij het ingaan van de vierde ronde positie in achter de Veldhovense sportarts Jan Hoogsteen. Hij is een kei op zijn werkgebied maar ook als marathonrijder heeft hij zijn sporen verdiend. Net voor de wedstrijd had hij me echter toevertrouwd dat hij zoveel had moeten werken dat hij dit jaar nog niet op natuurijs gestaan had. Het zou hem al na twee ronden opbreken en ik merkte dat ik met hem het verkeerde spoor gekozen had.
 
Demarrages
 
Al meteen toen de meute losgelaten werd volgde de ene demarrage na de andere. Telkens werden de ontsnapten bijgehaald waarna het tempo sterk terug viel. Deze tempowisselingen vergden vele van de rijders, ik merkte dat de Eindhovense marathoncrack Rik Koppelaar een sterke indruk maakte doordat hij veel snelheid had. Wil van Hamsvoort en Harrie Gubbels haalden veel ontsnappingen terug, ik besloot zelf om zo zuinig mogelijk te rijden omdat het wel eens een slijtageslag kon worden.
Ronde na ronde vielen er rijders uit het peloton en na 15 ronden bestond de kopgroep nog uit 15 man. Een tempoversnelling van Thijs Blom uit Berkel Enschot scheurde de eerste groep uiteen en zeven man geraakten weg. Ik was één van hen maar helaas werd er daarna niet doorgereden waardoor een hergroepering volgde.
Ad Timmermans uit Diessen had op dat moment het peloton al moeten laten gaan. Het tempo bleef hoog, de omstandigheden bleken ook ideaal.
Gerben van Hest had zich lang gedeisd gehouden en met nog vier ronden te rijden sloop hij er aan de achterzijde van het parcours samen met Tonnie Westerlaken stilletjes tussenuit. In eerste instantie werd er niet gereageerd en toen dat wel gebeurde gaven de twee koplopers ook gas waardoor ze hun voorsprong behielden. De laatste tempoversnelling drie ronden voor het einde verraste mij en ik zag net voor me vier rijders weg rijden. Een halve ronde probeerde ik ze bij te halen maar in mijn eentje lukte dat niet. Er zat geen enkele rijder dicht achter mij, ik besloot net zo lang te wachten tot er eentje terug kwam om samen de wedstrijd uit te rijden.
Aan de kop wist Van Hest het pleit in zijn voordeel te beslechten. De vier achtervolgers waren wel genaderd maar waren geen echte bedreiging meer voor hem. Mijn medestander bedankte voor het kopwerk met een snelle sprint waardoor hij zevende werd.
 
Direct na de finish nam de massa gezelligheidsschaatsers de Flaes weer in bezit om nog twee dagen te genieten van een van de mooiste ijsperioden die ijsclub De Flaes ooit gekend heeft. Met een invallende dooi in het vooruitzicht kan de balans weer opgemaakt worden.
 
Uitslagen marathon:
1. Gerben van Hest  Best
2. Tonnie Westerlaken  Schijndel
3. Thijs Blom Berkel-Enschot
4. Bert Koopmans Nuenen
5. Wil van den Hamsvoort Hoogeloon
6. Harrie Gubbels  Helvoirt
7. Peter Huijben Riel
8. Harrie Wenting Hulsel
9. Marcel Vaartjes  Tilburg
10. van Wersch Tilburg
11. Rick Koppelaar Eindhoven
12. Ad Swinkels Mierlo
13. Ward Wijnand Tilburg
Vrouwen
1.Kristel Westerlaken Riel
2.Kimberly van Gouwbergen Dongen
3.Monique Staps Goirle
4.Marcha van Gouwbergen [Dongen
Snelste uit de gemeente Hilvarenbeek en daardoor winnaar van de Wim van Teeffelenwisselbokaal werd Ad Timmermans.