Scootmobielers schuimen Bladelse bossen af

 Spaarzaam uitstapje voor Marina van Heeswijk

Augustus 2017

Marina in haar vervoermiddel dat haar naar de rest van de wereld brengt

Bladel - ,,Na drieënvijftig operaties werd de rolstoel mijn bondgenoot voor de buitenwereld,” zegt Marina van Heeswijk (57) uit Hapert. ,,Ik moest er voor één dag de dagactiviteiten op de zorgboerderij voor afzeggen, maar dat heb ik er graag voor over.”

Marina was gisteren (maandag 7 aug) één van de acht deelnemers aan de scootmobieltocht van de Seniorenvereniging (voorheen KBO) uit Bladel. Vanuit het Bladelse centrum reden ze in colonne een zwerftocht door de bossen van Bladel en Reusel, waarbij ze zelfs de Reuselse Kei passeerden. Na 16 kilometer was er een lunch bij de Reuselse brandtoren, waarna via een verkorte route langs de Bladelse visvijver, de terugtocht ingezet werd.

,,Dit is voor mij een van de hoogtepunten in de zomer,” zegt Marina zacht. Veiligheidshalve maakt zij alleen het laatste deel van de tocht mee, na een taxirit kon zw halverwege invoegen.

,,Mijn scootmobiel maakt al vele kilometers,” zegt Bladelnaar Hans Delissen (77). ,,Ik was veertig jaar glasblazer bij Philips en ben altijd alleen gebleven. Nu samen met anderen erop ut is tof. Ik maak er geen probleem van om ergens in mijn eentje op af te gaan, zo ga ik regelmatig naar Radio Eagle in Arendonk. Omdat ik veel ervaring heb met het rijden op de weg, hebben ze mij vooraan de stoet laten rijden.” Als hij dat laatste zegt, klinkt er ook iets van trots door in zijn stem.

,,We hebben elk jaar een aantal activiteiten waar elk van onze dertienhonderd leden gebruik van kan maken,” zegt Marijke Velthuizen van de seniorenvereniging. ,,Soms zijn er honderden deelnemers, maar bij deze activiteit telt niet het aantal, wel de kwaliteit van wat we doen!

Mariet Verdaat vult aan. ,,We moeten goed opletten dat we de hele club bij elkaar houden, daarom fietst er een begeleider voorop en eentje achteraan. We willen ze ook graag allemaal weer veilig mee haar huis nemen. Daarom wordt onderweg waar we een kruispunt passeren, het verkeer even stop gezet.”

,,Net als bij een wielerkoers,” grinnikt Hans Delissen. Als hij bij de rustpauze zijn broodje weggewerkt heeft, gaat zijn blik weer naar zijn bondgenoot: de scootmobiel. ,,Ik was ooit een poos in een verpleeghuis, maar met dit vervoermiddel heb ik mijn vrijheid weer terug. Nu woon ik weer zelfstandig, zo lang als het kan. Ik ben de jongste uit een gezin van zestien kinderen, dus ik weet wat het is om met anderen rekening te houden. Daarom mag iedereen weer achter mij opstellen voor het tweede deel van de tocht.”

Hans Delissen