Hobby’s van profijt tot plezier

 Hilverbode april 2015

 Ton Smulders is actief fit door elke dag een stevig stuk te wandelen, te fietsen of te zwemmen. Maar daar blijft het niet bij…..

Ooit voelde hij zich een stadsmens die verdwaalde in een dorp. Nu is hij een dorpsmens die de geneugten van de stad nooit meer mist. Voor Ton Smulders (73) staan er geen geraniums waar hij achter wil kruipen. Actief als filatelist, bestuurder van diverse verenigingen en medewerker aan de wereldwinkel, lid van drie kerkkoren en wat al niet meer. De man die, al zo lang hij zich kan heugen, elke dag een boek uitleest, verveelt zich nooit. Ook eenzaamheid kent hij niet want behalve zijn lieve vrouw heeft hij ook altijd heel wat dieren om zich heen. Net als al zijn hobby s, hoeven die dieren nooit vroegtijdig mes en vork te voelen…

De Beekse zeventiger werd in het begin van de oorlogsjaren geboren in Tilburg, maar kwam daarna in Etten-Leur terecht. Omdat hij zijn werk in Tilburg vond (docent aan de Katholieke Leergangen, later Fontys) werd het op en neer peddelen een probleem en zocht hij woonruimte dichter in de buurt. Dat werd Hilvarenbeek.

‘Nooit een seconde spijt van gehad,’ zegt hij terugblikkend.Ton leerde Hilvarenbeek kennen, maar Hilvarenbeek leerde ook hem kennen. Als Neerlandicus had hij een voorliefde voor de taal – Nederlands is met afstand het mooiste vak zegt hij – waardoor hij al snel zelf aan het schrijven ging. Zijn teller aan zelf geschreven boeken staat op dit moment op 65, maar zijn bijdrage aan andere boeken gaat nog veel verder. Hij was jarenlang een van de drijvende krachten achter Tussen Hemel en Aarde, waarbij schrijvers uit de regio werden gestimuleerd om de pen ter hand te nemen. Op zoek naar het uitgeven van zijn boeken, merkte hij dat je dat ook gewoon zelf kon doen: hiermee werd zijn eigen uitgeverij geboren. Hij helpt er nu nog diverse schrijvers laagdrempelig op weg. De onderwerpen verschillen net zoveel als zijn eigen interesse-gebieden, ook die laten zich niet in één genre vangen. Zijn Brandon Pers geeft al sinds 1970 bibliofiele boeken uit die de laatste jaren door hem als vormgever en producent kunnen verschijnen.

‘Altijd kwam van het een het ander,’ is een karakteristieke reactie van deze duizendpoot. Dan vroeg men hem om de eindredactie van een boek te doen, maar dan bleken ze voor bepaalde hoofdstukken  nog geen kundig schrijver te hebben. Dat doet hij er dan ook maar bij.

Als actief lid van de koren Cantorij, Schola Gregoriana en het Rouw en Trouwkoor, is hij bekend met de muziek en de zang in de kerk. Toen het koororgel  beroerd oogde, paste hij dat uiterlijk radicaal aan. Hierbij kwam zijn voorliefde voor handwerk hem weer van pas.

‘Ik heb het geluk dat ik in de gelegenheid ben om veel dingen te doen,’ zegt hij over zijn eigen activiteiten.

Van het bereizen van diverse delen van de wereld werd zijn scope iets kleiner toen hij diezelfde wereld ging verkennen door het verzamelen van postzegels. Als een doorgewinterde filatelist, kan hij er uren over vertellen. De bijzondere zegels uit een land ver weg van hier, tot bijzondere van dichterbij. De Tilburgse vereniging van postzegelverzamelaars vaart er wel bij, want ook hier doet hij een deel van het bestuurswerk en schrijft er het clubblad.Ook besturen van verenigingen waar hij een bijdrage levert, weten dat ze nooit vergeefs een beroep doen op zijn inzet.

Maar verzamelen gaat in het leven van Ton Smulders verder dan enkel wat postzegelalbums. De dieren in en om zijn huis ziet hij niet als een verzameling, wel de miljoenen bedrukte plaatjes (!) en alle boeken waar hij niet graag afstand van doet. Met een privéverzameling waar minstens drie bibliotheken bij elkaar jaloers op zouden zijn, weet hij wat er speelt in de wereld. Bij het lezen van boeken geeft hij er de voorkeur aan om met minstens drie tegelijk bezig te zijn.

Werelds

In gesprek met Ton Smulders komt de vraag op wat de maat der dingen is. Hij heeft voor vrijwel elke activiteit  een eigen norm. Zo was hij actief betrokken bij de Tweedekansmarkt op De Clossenborgh, waar geld ingezameld werd om de activiteiten in het zorgcentrum te financieren. Helaas liepen de initiatiefnemers tegen een gebrek aan opslagruimte aan, waardoor de markt na 10 jaar ter  ziele ging. Maar ondanks dat deze markt al zo’n drie jaar gestopt is, loopt de steun aan de Clossenborgh nog steeds door.

‘Ach, het leven is eigenlijk één grote verrassing,’ blikt hij lachend terug. ‘Ooit wou ik als piste-knecht in een circus gaan werken, maar het liep nu eenmaal anders.’ Zijn studierichting werd Nederlands omdat hij vond dat zijn eigen leraar er niet veel van bakte. Maar net zo goed had het iets anders kunnen zijn. Zo heeft zelf hout bewerken en metselen een stukje van zijn passie maar alles wat met taal te maken heeft staat toch op nummer één.

Ton Smulders. Actief in het leven, geen geranium kan dat verbloemen. Zijn inzet bij de Beekse Wereldwinkel doet hij al jaren met veel plezier. Het is zijn manier om iets terug te doen aan de wereld die hem zoveel moois gaf. Die winkel bestaat dit jaar al 25 jaar (nu aan de Gelderstraat).

Foto:

Ton wilde zich – in alle bescheidenheid- niet op de voorgrond plaatsen met een foto bij zijn opmerkelijke levensverhaal. Met een foto van het portret dat zijn jongste zoon van hem maakte kan hij wel leven. Op dit olieverfschilderij is hij in alle hoedanigheden verbonden met wie hij is en wat hij doet. Van stenen naar boeken, een troffel om dingen vorm te geven en houten verbindingen voor het verband. Een potlood als symbool voor het schrijven, de boeken voor het boekbinden en het lezen. De postzegel voor zijn eindeloze verzamelingen.