Noud van Gompel bezorgd onvergetelijke dag
Reuselse boeren bezorgd over Hooge Mierdse jongen.
Trompetter Kempenland 2006
De werkelijkheid van het leven kan soms meedogenloos zijn. Als je bijvoorbeeld te maken krijgt met een ernstige ziekte, met alle gevolgen van dien. Maar soms kan met één actie even alle zorg opzij gezet worden en krijg je hierdoor weer nieuwe energie.
Toen Reuselnaar Noud van Gompel (50) een telefoontje kreeg van de stichting ‘Doe een Wens’ waren er niet veel woorden nodig om hem te overtuigen om zich in te zetten voor de zevenjarige Twan van Dommelen uit Hooge Mierde. Wat wil het toeval: Twan is net als Noud een groot fan van één bepaald trekkermerk: de groengele John Deere.
Zo kon het gebeuren dat Noud op een doordeweekse donderdag zo’n vijftig trekkers met chauffeur regelde die zich opstelden langs de randweg in Reusel. Het zou voor Twan van Dommelen de ontvangst worden na een korte vakantie die hem met zijn ouders en zusjes aangeboden was. Toen Twan in een grote limousine met politie-escorte aan kwam rijden werd het even stil in Reusel. De auto maakte er een ereronde van door bij de eerste de beste rotonde te keren en toen Twan vervolgens overstapte in de grootste tractor uit de rij wisten de boeren dat ze niet voor niets een dag vrij hadden genomen: dit was de dag voor Twan van Dommelen en dit zou daardoor ook hun dag worden.
‘Het was zo rond de kerst dat ik een telefoontje kreeg van een medewerkster van Doe een Wens,’ blikt Noud van Gompel terug. Al een groot deel van zijn leven is hij geboeid door tractoren en alles wat er mee te maken heeft. Doordat hij lid is van een historische tractorclub werd al snel zijn naam getipt aan de organisatie die onvoorziene kinderwensen in vervulling laat gaan.
‘Ik kreeg te horen dat het te maken had met een jongetje hier uit de omgeving die zich op een fantastische wijze terug geknokt had na een ernstige ziekte. Deze jongen was tractorfan, mede doordat zijn vader op zo’n trekker rijdt. Op dat moment werd nog niet vermeld om wie het ging maar toen ik details hoorde over zijn ziekte en de manier hoe hij daarmee om ging wist ik dat ik me daarvoor in wilde zetten. Het was wel zaak om alles in het geheim te organiseren want wat we gingen doen mocht niet uitlekken’.
Noud besprak met een coördinator van <I>Doe een Wens<I> de te ondernemen stappen en vervolgens ging hij alle boeren in Reusel af die op Twans favoriete tractormerk rijden. Overal waar hij op het erf kwam trof hij hetzelfde enthousiasme aan. ‘Vrijwel iedereen had zoiets van ‘het zal jouw kind maar overkomen’, zegt hij.
Het lukte Noud zonder al te veel moeite om alle boeren uit Reusel met het favoriete tractormerk te mobiliseren, daartussen ook een enkele Hooge Mierdenaar maar hij wilde geen risico nemen dat zijn plan uit zou lekken. Zo kon het gebeuren dat de 18-jarige Bas Michiels vrij vroeg aan zijn baas om mee te kunnen rijden in de stoet. Bij het loonbedrijf waar hij werkte was men echter ook stilletjes benadert en daar wilde men alle chauffeurs inzetten om mee te helpen. Zonder het van elkaar te weten hadden allen hetzelfde doel!
Ondertussen gebeurde er in Hooge Mierde aan de Smitsstraat ook het een en ander.
Limousine
Hannie en Harrie van Dommelen hebben de afgelopen jaren van nabij ondervonden wat er in je gezin gebeurt als een van de kinderen ernstig ziek wordt. Hun zoon Twan kreeg het flink voor zijn kiezen toen hij diverse keren geopereerd moest worden en ook de nabehandeling met bestraling en chemokuur vergde veel van hen allen. De ouders en de twee zusjes verbaasden zich echter over het doorzettingsvermogen van hun jongste en toen Twan in het revalidatiecentrum Leypark te Tilburg aan zijn herstel werkte viel ook daar zijn doorzettingsvermogen op. Alle volwassenen die hem daar begeleidden hadden respect voor de kleine knokker en ook al was het duidelijk dat de ziekte blijvende sporen na zou laten bij het kereltje, graag wilden ze iets terug doen.
Fysiotherapeut Stijn Wouters overlegde met zijn collega’s en hij schreef een brief naar <I>Doe een Wens<I>. Na een screening van deze organisatie werd al snel duidelijk dat hier een wens te vervullen was.
Achter de schermen volgden gesprekken en men ging op zoek naar mensen in de omgeving van Twan die alles mee voor konden bereiden. De ouders van Twan merkten op een gegeven moment dat er iets stond te gebeuren maar zij wisten niet wat precies gaande was.
Dromen
Gezondheid, eigenlijk hoopt iedereen op geluk in zijn leven, maar de familie van Dommelen heeft de afgelopen jaren leren relativeren. Toen vorige week dinsdag een enorme witte limousine de Smitsstraat in Hooge Mierde opreed, en voor hun huis stopte, wisten ze niet wat ze zagen. Ook Twan keek zijn ogen uit naar het grote gevaarte en toen duidelijk werd dat hij samen met zijn gezinsleden een ritje mocht gaan maken kon zijn dag niet meer stuk. Wat er de volgende twee dagen gebeurde trok als een droom aan hem voorbij. Zijn ouders hadden de huissleutels aan de medewerkers van <I<Doe een Wens<I> ingeleverd en gaven de vrijwilligers hiermee <I>carte blanche<I>. Intussen deden zij in het Oost Brabants vakantiepark waar ze werden afgezet hun best om even alle zorgen van de afgelopen twee jaar te vergeten.
Toen ze na twee fantastische vakantiedagen weer door diezelfde auto opgehaald werden, verwachtten ze linea recta naar Hooge Mierde terug te rijden. Tot hun verbazing draaide de auto de andere kant uit en zette koers naar Nijmegen, naar de importeur van Twans favoriete tractormerk. Daar aangekomen werd hij samen met zijn gezinsleden als belangrijke gasten ontvangen. Twan kreeg er divers cadeau’s: niet verrassend meer dat ze allen in de kleur groen geel waren en vier wielen hadden.
Op de terugweg werd er bij een bekend restaurant gestopt waar een heel cordon aan motoragenten zich bij de stoet voegde. Ook hier was Twan weer het middelpunt en op de terugweg naar de Kempen gingen alle remmen los bij de begeleidende politie. Twan zag ook dit onderdeel van zijn droom weer genietend aan zich voorbij trekken. Hij kon het nauwelijks bevatten wat hem overkomen was in twee dagen tijd, maar nog moest het allermooiste komen.
Stoet
Op de randweg in Reusel had zich inmiddels een bijzondere stoet opgesteld. Ook hier domineerden weer de kleuren groengeel, afgewisseld met de blauwe overalls van de chauffeurs.
De boeren die zich in hun beste tenue gestoken hadden, keken al reikhalzend uit naar de witte auto met daarin een jongetje: een van de hunnen, want inmiddels was hij zelf ook in het groengeel gestoken. Toen de limousine tussen de tractoren door reed had Twan het niet meer. Al die mensen en al die grote wielen en dat allemaal speciaal voor hem?
Twan stapte over in de grootste tractor die de rij sloot en zo ging het naar Hooge Mierde. Hier stonden alle schoolkinderen van de Akkerwinde langs de weg want ook hier had men al heel lang met Twan meegeleefd en ook hier wilde men graag getuige zijn van de vervulling van deze wens.
In de Smitsstraat leek het einde van een droomweek dichtbij maar nog was het niet afgelopen. Twan zag niets als familie, buren en bekenden. Maar ook balonnen en ook hier domineerde weer het groengeel.
De vrijwilligers van <I:>Doen een Wens<I> hadden zich net het zweet van het voorhoofd gewist. Zij hadden er twee dagen van klussen opzitten, twee dagen waarin Twan zijn slaapkamer geheel verbouwd werd. Toen het ventje voorzichtig de deur van zijn slaapkamer open maakte viel zijn mond open en verscheen een traantje in zijn ogen. Al deze mensen die zoveel voor hem hadden gedaan, hoe kon hij hen hier ooit voor bedanken. Iedereen die ook maar iets aan de grote wens van Twan had bijgedragen keek naar de reactie van het ventje. De lach in zijn ogen vertelde het hele verhaal en dat zei hun voldoende.
Twan was moe en had nadien enkele dagen nodig om te herstellen van alle indrukken. Maar bij de revalidatie die hij nu nog te gaan heeft zal hij nieuwe energie hebben. Energie van alle mensen die een klein stukje bijdroegen aan zijn droom. Als hij nu ‘s morgens wakker wordt ziet hij niet zijn kledingkast maar een John Deere tankstation. Boven zijn bed de mooie ingelijste posters, het bed dat zelf in een grote tractor is veranderd.
Maar natuurlijk zijn er ook de herinneringen aan een hele grote auto en aan twee mooie vakantiedagen. Maar het meest blij was Twan toch wel met al die andere tractorfans. Nooit had hij geweten dat hij eigenlijk al lid was van een club. Een club zonder lidmaatschap, enkel verbonden met een gevoel dat je hebt en met je meedraagt.
’Je hebt dat gevoel of je hebt het niet,’ zegt Noud van Gompel. De Reuselnaar kan niet goed omschrijven wat het is maar hij was ook altijd al gegrepen door dit merkvirus. Als hij onderweg zelf zo’n tractor tegenkomt kijkt hij met speciale belangstelling en hij weet dat hij niet de enige is. Zo zal er in Hooge Mierde voor altijd ene klein hartje kloppen dat verbondenheid met hem en al die andere boeren voelt.
HW 2006