Dromen zijn bedrog, toch? Of zijn dromen altijd een afspiegeling wat er zich in jouw brein afspeelt? Een afspiegeling van jouw denken en daardoor een stuk van jouw leven. Met daarin verpakt de (vaak onbewuste) wensen en verlangens, vervlochten met ervaringen uit je eigen verleden. Ik merk dat als ik al mijn dromen de revue laat passeren, ik mijn eigen leven voorbij zie komen. Zo worden mijn dromen een aaneenschakeling tot mijn levensverhaal, gestuurd door een onbewuste activiteit: de dromen!
 
 
16 juni 2020
 
Jongen voor Browny
 
Ik loop door de tuin en hoor gestommel. Verbaasd zoeken mijn ogen waar dat vandaan komt, het komt uit het konijnenhokje. Voorzichtig loop ik er naar toe en zachtjes doe ik de klep van de kooi open. Ik zie iets bewegen, iets roze en klein. Er glipt een grijze muis langs mij weg. Zijn dat jonge muisjes? Want jonge konijnen kan niet, want Browny woont met Flappie samen en dat zijn twee meisjes. Maar dan zie ik nog iets bewegen. Het is grijs en groter dan het roze gewurm. Het sabbelt bij Browny aan zijn buik. Dus Toch? Maar hoe kan dat dan?
Ik snap er helemaal niets van en sluit de kooi weer. Hier moeten we eens goed over na gaan denken.
 
Nb
Een jaar terug ben ik met mijn kleinkinderen ene project gestart om samen dieren te houden, de kleinkinderen waren toen tussen 1 en 7 jaar. We hebben samen overleg gevoerd wat voor dieren het gingen worden, daar waren ze snel uit: twee konijntjes. Vervolgens volgde er overleg over de grootte, de kleur en andere details. Over één ding waren ze het snel eens: de namen van de twee. De naambordjes van de konijnen waren er al, toen de konijnen zelf nog geboren moesten worden. Vervolgens werd er met zijn allen geklust om een kooi te timmeren. De feitelijke bijdrage van het kleine grut was gering, maar ieder leverde wel zijn deel. Toen met twee van hen op een advertentie naar Tilburg. Daar werden twee kleintjes uitgezocht, we kregen verzekerd dat het twee meisjes waren.
De belangrijkste klus voor de kleintjes kwam toen nog: om ze tam te maken door ze te vertroetelen. Sindsdien wonen Flappie en Browny bij ons en worden ze in de wandelwagen rondgereden. Zelfs de kleinste van nu 1,5 levert hierin zijn bijdrage. Dit jaar kregen de konijnen zelfs een vakantieverblijf bij de oudste kleinkinderen, waar ze op dit moment vertroeteld worden. Maar één ding baarde ons wel zorgen. De een zit vaak achter de ander aan en toen er ook nog wol geplukt werd, sloeg de schrik toe: zijn het wel twee meisjes? Bij visuele controle bleek dat wel zo te zijn, maar toch bleef dat gevoel. En dan deze droom….