November 2022

Jarenlang maakte Reuselnaar Harrie Coppens (74) fietsreizen over de hele wereld. Hij legde daarbij niet alleen vele kilometers af, maar verkende ook zijn grenzen. Door zijn avonturen te vertellen wilde hij graag anderen inspireren om dat ook te doen. Maar nu hij de gevreesde ziekte ALS onder de leden heeft, is terugkijken op die mooie reizen het enige wat hij nog kan doen. In een serie verhalen neemt hij de lezer mee terug naar zijn avonturen.

deel 12 Marokko (2011)


Fietsen in Marokko ركوب الدراجات في المغرب
“Jaren naar uitgekeken en eindelijk is het dan zover, fietsen in Marokko. Vorig jaar tijdens een fietstocht in Noorwegen enkele wereldfietsers gepolst of er geïnteresseerden zouden zijn om in Marokko te fietsen. Daarna enkele van deze fietsers, waaronder Jim de organisator van de Noorwegen- tocht gemaild. Jim die zorgt voor de organisatie en de route, kan dit als geen ander.
Op 4 februari vliegen we vanuit Brussel met vijf fietsers naar Agadir, de drie anderen vliegen vanuit Weeze en komen morgen aan in Agadir. Om 18.00 uur zijn de fietsen rijklaar en kunnen we, na de nodige Dirhams uit de muur te hebben gehaald op weg, het grote avontuur in. Dirhams mogen namelijk niet in- of uitgevoerd worden in Marokko. De route staat op GPS maar omdat het weldra donker is zien we daar niet zoveel op. We slaan een weg te vroeg af, op weg naar het afgesproken hotel. Hierdoor fietsen we in het schemerdonker door een bos over een onverharde weg (piste). Het is door het losse zand, bezaaid met keien en kuilen, moeilijk fietsen. We horen een hond blaffen maar zien hem nog niet. Wel moeten we van de fiets af als we in een schaapskudde verzeild geraken. Eindelijk komen we weer op de verharde weg. Het wordt spannend zo in het donker fietsen zonder verlichting waarbij we enkele keren van de weg geraken door verblindende tegenliggers. Je mag in Marokko zonder verlichting fietsen als je maar onder de 20 km per blijft in verband met het aanrijden van ezeltjes.  De hotelbaas in Biougra is blij als hij ons ziet.
We worden om 5.30 uur gewekt door een moskee die juist naast ons hotel staat. Niet één keer maar diverse keren horen we het zanggeluid van diverse moskeeën. Oproep voor gebed. We moeten nog even wennen aan deze cultuur! Vandaag fietsen we naar Taroudant. We willen het oude centrum, de medina, en de soeks gaan bekijken. Als we tijdens een tussenstop de tuinstoelen van een cafeetje buiten zetten en in de zon gaan zitten, iets wat Marokkanen nooit doen, kijken we onze ogen uit. We worden gadegeslagen door de bevolking maar het tafereel, de revue die voor ons wordt afgespeeld, is ook bijzonder. Het is twaalf uur en de kinderen, allen in witte kleding, komen van school. De open vrachtwagentjes zijn tot de nok toe volgeladen met groenten en andere goederen. Anderen vrachtwagens zijn ook weer afgeladen maar dan met mannen, die ook naar de markt gaan. Soms worden mensen zelfs vervoerd boven op een imperiaal van een busje. Langs het cafeetje is een slagerij waar we het gillen van een dier horen dat plots verstomd!! De slager houdt even daarna een klein zwart konijntje met zijn oren in de lucht en vraagt of dit iets voor ons is. Het konijntje met doodsangst in de ogen kan voorlopig weer opgelucht ademhalen als wij zeggen dat hij nog te klein is. We vragen de weg naar Taroudant en worden over een zandweg gestuurd die spoedig verandert in een zwerfkeienweg. In Taroudant komen we langs het paleis van de stad en fietsen door het centrum van de oude ommuurde stad, de medina in. We weten niet waar we het eerst moeten kijken, dit grenst aan het ongelooflijke, alsof de tijd hier tweeduizend jaar heeft stilgestaan. Het is een gekrioel van ezeltjes, paard en wagen en mannen in lange gewaden. De vrouwen zijn veelal gekleed in bourka’s. Alle mogelijke ambachten worden op straat uitgevoerd, van schoenmaker tot meubelmaker en dat alles in een wirwar van straatjes. Als we met de fietsen de donkere soek inlopen hebben ook wij veel bekijks. Toeristen zie je hier niet.  We overnachten voor zeven euro in een auberge juist buiten de stadsmuur. Omdat de jonge eigenaar niet voor warm eten kan zorgen brengt hij ons met de auto naar het centrum waar op zaterdagavond de voetbalwedstrijd P.S.V.-ADO  via de satelliet is te zien.