Nieuwe beheerder Schakel
Nog meer dorpsgevoel voor Anouk Deenen
februari 2024
Met Anouk Deenen (38) achter de tap is er voor gemeenschapshuis De Schakel weer rust in de tent. Ze overleefde met carnaval haar vuurdoop en ziet elke dag van de week hoe het verenigingsleven in Hooge Mierde leeft.
,,Bij alle beroepen die bij mij ooit voorbij kwamen zat geen cafébaas of beheerder van een gemeenschapshuis,” zegt ze met een lach.
Dat in haar opleiding in de schoonheidsbranche voor haar geen toekomst zat wist ze al meteen na het behalen van haar diploma en met een kantoorbaan leek haar toekomst uitgestippeld. Maar toch kriebelde er ergens iets.
,,Ik werkte bij een bedrijf in de agrobusiness en had het zeker goed naar mijn zin. Maar toch, ik wilde graag meer tussen de mensen. Dat deze kans in mijn eigen dorp voorbij kwam bleek een buitenkansje.”
Nadat ze gepolst was voor het beheer van de Schakel twijfelde ze een tijdje. Met schoonouders uit de horeca wist ze ook wat ze zeker niet wilde. ,,Ik heb drie opgroeiende kinderen en wil niet elke avond of elk weekend weg zijn van huis,” zegt ze. ,,Bij De Schakel was dit bespreekbaar, nu hebben we drie anderen die elk een doordeweekse avond voor hun rekening nemen, waardoor het voor mij te behappen is. Ik hoop dat de vast bezoekers hier begrip voor hebben".
,,Een van de voorwaarden om aan deze klus te beginnen was om goed ingewerkt te worden. Ik benaderde oud-beheerder Jan Smolders, hij plande heel de maand december vrij om mij alle kneepjes van het vak te leren. Daar heb ik veel aan gehad en ben ik dankbaar voor.”
Hooge Mierde heeft met carnaval een traditie van samenwerking tussen de horecavoorzieningen. Vanuit Den Hoek en De Bijenkorf wordt mankracht geleverd en samen met de Schakel was het daar vier dagen volle bak. ,,Vooral het liekesfist op zaterdag was een gouden greep,” stelt ze vast.
Als ze nu vanachter de tap naar buiten kijkt ziet ze het verkeer op straat voorbij trekken, de gasten van de KBO stromen binnen voor hun wekelijkse gymuurtje.
,,We hebben hier een mooie traditie dat veel verenigingen zelf hun ding doen, van de koffie tappen tot het afrekenen. Dat moet in een sfeer van vertrouwen en ik ben blij dat ik daaraan bij kan dragen,” stelt ze vast.
,,Ik kom zelf oorspronkelijk van Westelbeers waar ze echt dezelfde taal spreken als hier in Hooge Mierde. De leden van de zeven koren die hier repeteren, de harmonie en alle KBO-groepjes, ze moeten zich allemaal thuis voelen en ik merk dat ik daaraan bij kan dragen. Dat ik dit goed kan combineren met mijn rol als moeder is dat top, dan houd ik zelfs nog tijd over om af en toe wat te sporten.”