Survival in de vakantie, hoeveel uitdaging wil je hebben?

Juni 2020

Aan het begin van de jaren negentig van de vorige eeuw (nu dus zo’n dertig jaar terug) ontdekte ik de survivalsport. Het was van de ene kant een kort avontuur (in wedstrijdvorm), van de andere kant maakte het iets los. Het ontstak een vuurtje, waarvan het vlammetje er al moest zijn geweest. In de (ruige) natuur, strijdend met de elementen. Je eigen lenigheid en uithoudingsvermogen benuttend, om hindernissen voorbij te komen en een parcours af te leggen. Veel over land, ook veel over water, veel klimmen en sjouwen.
Nadat de vakantie 2020 ingeperkt werd tot alleen NL, maakten we een tocht door het oosten en noorden van Nederland. Op de een of andere manier blijft de Achterhoek mij altijd trekken. Ligt het er aan dat twee van mijn grootouders er opgroeiden? Is het daarom dat ik altijd dingen meen te herkennen, zowel in de mensen, het landschap als de gebruiken?
Hoe het ook zij, we kwamen terecht bij een meer dan vriendelijke boerderijcamping in Dinxperlo, tegen de Duitse grens. Boer Johan is van een opmerkelijke categorie. Hij heeft 12 koeien, zijn vrouwtje maakt er yoghurt en andere producten van en zij houdt de camping bij. Dat doet ze op een manier, zoals we echt nog nooit gezien hebben. Heel NL mag bij haar komen kijken hoe je de 1,5 meter samenleving in een sanitairgebouw uitvoert en de properheid handhaaft. Als waardering gaan we hier echt niet minder dan een tien geven!
Maar boer Johan heeft midden op het campingterrein ook een kleine survivalbaan gemaakt. Het viel mij al meteen op en was de aanleiding voor het eerste gesprek. De boerin wees mij op een bos verderop, daar is de grote survivalbaan.
De volgende ochtend bij het krieken van de dag de hardloopschoenen aan en ernaartoe. Het terrein is niet afgesloten en gewoon toegankelijk. Ik val echt van verbazing achterover. Het is een 3000 meter groot terrein, omzoomd door een bos en in het midden hoge bergen met een vijver. Er staan drie grote aaneengesloten hindernissen, elk zo’n 50 meter lang. Daartussen en daaromheen staan nog diverse klimtoestellen en andere uitdagende hindernissen. Ik bekijk hoe het gemaakt is, met mooi geschaafd rondhout en voorzien van uitstekende rvs verbindingen. Dit is niet zomaar wat prutswerk, dit ziet er enorm professioneel uit!
Later op de dag ontmoet ik Hebe (van 1954), de grondlegger van dit geheel. Ik vraag hem of hij Gendringen 1991 nog kent en jawel: hij was er een van de organisatoren (zie wedstrijdverslag elders op deze website bij sport- en reisverhalen). Hij is al vanaf  1988 bezig om de survivalsport leven in te blazen, nu heeft hij met Tryout een vereniging met maar liefst 5000 leden. Elke dag (muv zondag) zijn er trainingen en op het moment dat ik hem spreek, begeleidt zijn dochter een groep trimmers met een bootcamples.
Ik wordt uitgenodigd om komende week om 19 u s’avonds   een keer aan de training deel te nemen. Een mooi voornemen dat ik zeker in praktijk ga brengen.
Intussen kijk ik ook nog even naar de combinatie van de camping en de hindernisbaan. Het zou een uitstekende combi zijn voor een sportief weekje of weekend (afstand 1 km van elkaar). De boer van de camping is er ook fanatiek in en is een van de vaste instructeurs.
Zo kreeg de afsluiting van de zomervakantie 2020 nog een sportief slot.