4 en 5 juni 2022

Als we op onze Noorwegenreis Sinnes achter ons laten, hebben we het gevoel dat we nog meer kennis maken met het echte Noorwegen. Een slingerende weg langs een blauw meertje en kleine dorpjes, af en toe wat schapen. We zien (opnieuw) groepjes huizen die allemaal een groen dak (begroeid) hebben. Als we een groepje huizen met een hotelletje passeren stoppen we even omdat we enkele tientallen historische auto’s zien. Het is super lekker weer en overal waar we stoppen ervaren we een erg gemoedelijke sfeer. Ook op straat zijn de Noren toppers. Ze rijden rustig, maken steeds zo ruim mogelijk ruimte om elkaar te passeren en als je als fietser of voetganger een zebrapad op gaat stoppen ze al vanaf grote afstand.

We overwegen even bij een (gratis) camperplek te stoppen voor een overnachting, maar het uitzicht bevalt ons niet. Daarom rijden we verder naar Sandnes net onder Stavanger. De fietsen gaan snel van de camper en zonder verder goed voor te bereiden rijden we weg om het stadje te verkennen. Maar mijn garmin vertoont wat kuren en neemt de ingevoerde adressen niet op. Als even later ook nog mijn telefoon leeg is, hebben we een probleem. Marian kan met T-mobile in Noorwegen niets doen, waardoor we de 17 km terug naar de camper op gevoel en herinnering (van de heenrit) moeten doen. Het gaat wonderwel goed en terug op de camping maak ik een praatje met een Belg die de gehele noordkaap gerond heeft met zijn motor. Natuurlijk hebben we het daarbij nog even over Belgie-Nederland, waarvan hij de eindstand nog niet kende (1-4)



De volgende dag zetten we koers naar de Prekistolen. Vanaf Stavanger gaan we eerst 15+18 km met een tunnel diep onder het water door. Nabij de Prekistolen gaan we naar een camping (nL eigenaar) enkele km onder de start van de bekende wandelroute. Met een busje worden we bij de start van de wandeling afgezet en vol goede moed beginnen we, nu wel goed voorbereid. De route begint meteen met een flink steil paadje en daarna vele treden omhoog. De route is op veel plekken mooi aangelegd met houten vlonders en kunstmatige bruggetjes. Desondanks blijft het een flinke inspanning mod de hele wandeling te doen. Het is ook druk, maar problemen geeft dat nergens. Na 4,7 km komen we aan op de top, nog overweldigd van de mooie route, maar de top maakt ook elke inspanning goed. De Prekistolen is een grote overhangende rots boven het water van de Lysebotn en als je er op staat, sta je zo’n 600 mtr boven het water. Het uitzicht is adembenemend en Marian gaat maar meteen met haar benen over de rand zitten voor de foto. We eten er onze lunch en beginnen daarna weer aan de terugweg. In totaal lopen we ruim 9 kilometer en het is werkelijk schitterend. Schitterend is ook het weer en lekker in het zonnetje brengen we de rest van de dag door. We kijken even vooruit naar de volgende dagen waarbij we richting Oltedal gaan.